Oystrur, foie gras og vøddamýktur oksi

Góðmetismatskráin

1. Oystrur við salsa

2. Sólarótasúpan

3. Nigiri

4. Kálvalundir við Foie Gras

5. Dampaður toskur við øðu

6. Grillað tun

7. Waguy-Kobe kjøt

8. Ostur við agurkusjampanju

9. Sjokulátakøka við ísi og daiquiri

Tað setur nakrar serligar trankar í gongd, tá tú hoyrir at japansku neytini, sum verða fóðrað við góðum øli, og harafturat vødda­mýkt dagliga. Men soleiðis liva tey, hesi Waguy Kobe neytini, sum fá hava ráð at seta tenninar í, men nógv kundu hugsað sær.

Tað eru ikki nógvar matstovur í londunum kring okkum, sum hava Kobe-kjøt í matskránni, men nú hevur Hotel Føroyar so valt at hetta sera forkunnuga kjøtið skal eiga sítt pláss millum krúnhjørtin, lambi og oksalund­ini. Prísurin fyri Kobe-kjøtið er, um ikki ræðandi, so í hvussu so er somikið høgur, at tað loysir seg best at biðja um allar níggju rættirnar á góðmetisskránni fyri 900 krónur og royna eitt sindur av hesum kjøtinum tann vegin, heldur enn at eta seg propp­mettan í Waguy Kobe kjøti fyri 1200 krónur (500 gram).

Góða tíð

Ein vinmaður plagdi at siga, at mann skal eta somikið seint, at tann síðsti bitin av búffinum skal vera kaldur, tá hann verður etin. Við hesum orðum í huga, var farið til borðs í Glasstovuni á Hotel Føroyum seinasta leygar­kvøld. Men eftir at hava hugt í matarskránna og funnið útav, at vit skuldu tyggja okkum ígjøg­num ikki færri enn níggju rættir, var spurningurin tó, um tað blivu stundir til at bíða eftir at kjøtið var blivið kalt. Tað stendur eisini tilskilað, at tað ikki ber til at møta seinni enn klokkan hálv­gum níggju, um valið er góð­metismatskráin við teimum níggju rættunum. Kanska átti har at staðið klokkan 8, tí tað skuldi vísa seg at taka smáar fýra tímar at koma allan vegin runt.

Spent vóru vit í hvussu so er, og eftir at hava fingið eitt leskiligt glas av brúsandi víni við føroyskari rabarbusaft, og eitt sindur av grisini-breyðpinnum við tomatpesto, kom fyrsti rættur á borðið.

Glíða niður

Eg havi roynt oystrur áður, men tað er – sum við so nógvum øðrum – munur á oystrum. Og tær, sum vit fingu á Hotel Føroyum vóru av tí betra slagnum, sjálvt um talan ikki var um spillfeskar oystrur, sum eru tær bestu. Hesar vóru tó so feskar, sum mann kann fáa tær í einum landi, har mann ikki fiskar oystur. Tær komu í Írlandi, har tær vóru niðurkøldar til minus 60 stig beinanvegin, og so “gass-pakkaðar” fyri at halda sær feskar og frískar.

Saman við einum lime-salsa, ið klæddi oystrunum væl, gliðu tær niður í einum. Tað eru fólk, sum ikki vilja nerta oyrstur, tí tær síggja so slímuttar út, men eg havi ongantíð hitt ein persón, sum hevur roynt eina góða oystru fyrstu ferð, ið ikki kundi hugsa sær at roynt tær aftur.

Ein sera góð byrjan upp á góðmetismatskránna, har altso lagt var út við at smakka upp á havið.

Blinis-frikadellan

Tá mann skal eta níggju rættir, mugu teir ikki vera ov stórir, og so var heldur á Hotel Føroyum hetta kvøldið, tó at har saman­um­tikið var ivaleyst til at blíva proppmettur, um tað var tað, sum mann vildi.

Tvær oystrur (eg mungaði eftir einari afturat) blivu avloystar av einari súpan av sólrót, sum er føroyska orðið fyri tað danska jordskok. Hendan súpan var leskilig í konsistensi, men smakk­aði kanska ikki av so nógvum. Ein løtu helt eg, at tað var keðiligt, men tá eg so át eitt sindur av blinis gjørd av jákupskel, møttust smakkirnir í einari heild.

Blinisin, sum er eitt slag av fiskafrikadellu, smakkaði væl av jákupskel, og hevði eisini hetta eitt sindur seiga yvir sær – sum gott frikadellufars, var tað onkur sum viðmerkti. Sjálvur haldi eg ikki at tað hevði bilað nakað, um hendan blinis frikadellan var eitt sindur leysari í tí, so fiskurin kom meira til sín rætt í mun til tað, sum var brúkt fyri at binda saman – tað verið seg egg, mjøl og annað.

Onkran annan fisk

Triði rættur var hetta slagi av sushi, sum ikki eitur sushi, men nigiri. Munurin er, at nigiri er eitt rullað rís-egg, sum so verður pyntað við ráum fiski, har sushi er rís og fiskur rullað inn í tara.

Sushi hevur gingið sína sigursgongd kring allan heimin seinastu 10-12 árini, men ongantíð rættiliga vunnið sær frama í Føroyum. Tað er kanska eitt sindur løgið, tá hugsað verður um, at vit hava tann besta ingrediensin, sum skal til: Nevnliga ráan fisk. Sushi var eisini á gomlu matskránni hjá Hotel Føroyum, og fyri mín part má eg bara siga, at eg fegnist um, at mann framvegis fær tað.

Omaná nigiri-eggunum fingu vit laks og tun. Tað var fyri so vítt í lagi, men tá mann velur at bjóða tvær nigiri, hevði tað kanska verið í lagi at báðar komu við føroyskum fiski. Laks og svartkalva t.d, so hevði alingin og fiskiskapurin verið umboðaður. Vit fingu eisini tun seinni, so í so máta hevði tað einki bilað, um hann ikki var omaná nigiri-inum eisini.

Kálvur og fiskur

Tað eru tey, sum ikki eta fois gras, og tað bilar einki, tí so er meira til okkum onnur. Omaná kálvalundunum lá eitt lítið stykki av hesi forkunnugu gásalivur, sum býtir høvini, tá fólk tosa djóraetikk, men lat nú etikkin liggja fyri hesuferð.

Kálvalundini vóru perfekt snerkt á grillini, og sósin, sum bygdi á eitt fundament av oksaglasé, var eisini góð.

Eftir kálvin kom ein rættur við dampaðum toski, og har var okkurt sum skurraði – ikki við kálvinum ella toskinum, men við raðfylgjuni og muninum á smakkinum. Kálvurin smakkaði av lutfalsliga nógvum í mun til toskin, so tað tók eitt sindur frá toskinum. Kanska átti toskurin at komið á borðið áðrenn kálvurin.

Eftir toskin kom so grillað tun, og tað er jú eisini fiskur, men tun líkist í veruleikanum ljósum djórakjøti – kálvi ella grísi – so tað bilar einki, um tun kemur eftir kálv, sum í hesum føri.

Tun-búffurin var góður, men mín hevði altso fingið nøkur fá sekund ov nógv á grillini. Tað er næstan nóg mikið at vísa tunbúffinum grillina, og so servera hann, so tað má kokkurin hava í huga. Er tun-búffurin ikki ráur í miðjuni, tá hann verður skorin í helvt, er hann ikki nóg góður eftir mínum tykki. Hann verður turrur beinanvegin, hann fær for nógvan hita.

Ølkúgvin

Og so komu vit til hæddar­punktið á kvøldinum. Kobe-kjøtið.

Hví skulu fólk eta kjøt, sum kostar yvir 1000 krónur kilo? Hví skulu neytini fáa øl at drekka og masserast dagliga? Smakkar hetta kjøtið sjey ferðir so gott sum vanligt gott neytakjøt?

Tað eru so nakrir av teimum spurningum, sum hetta Kobe-kjøtið fær fólk at seta. Og júst tað, at fólk seta spurningar ella gerast áhugað í at tosa um matin og um smakkin, er kanska týdningarmiklasta missiónin hjá Kobe-kjøtinum.

Hetta fyrsta leygarkvøld í apríl var Kobe-kjøtið í hvussu so er høvuðspersónur um borðið, sjálvt um allir hinir rættirnir eisini vóru góðir.

Áðrenn kjøtið varð stokt, kom matstovu-leiðarin til borðið hjá okkum við tí ráa kjøtinum og vísti okkum tað. Flott marmo­rering má sigast. Áðrenn tað var liðugt, kom tænarin inn og segði okkum, at nú var tað komið upp á 132 stig, men at tað skuldi upp á 142 stig.

So, sum tit síggja, so er tað ikki bara smakkurin, men eisini søgan, handfaringin og spenningurin, ið ger at Kobe-kjøt er nakað heilt serligt.

Hvat ið viðvíkir smakkinum, so havi eg ongantíð smakkað betri kjøt. Tað var fantastiskt.

Tvær desertir

Hesin sami vinmaðurin, sum át kaldan búff, ivast altíð í, um hann vil hava ost ella okkurt meira søtt omaná, tá vit eru úti og eta. Á Hotel Føroyum hetta kvøldið hevði hann sloppið undan at valt, tí á góðmetis­matarskránni er bæði stelton-ostur v.m. og sjokolátakøka við ísi. Aftirvið ostinum var eitt annað av hæddarpunktunum á kvøldinum. Ein ótrúliga fín samanseting av krapa-ísi og basilikum. Sjáldan havi eg smakkað nakað so delikat.

Samanumtikið skal sigast, at níggju rættir er nógv, men ikki meira enn so, at tað ber til at ganga frá borðinum. Tað tekur tíð at eta níggju gourmet-rættir, og tað skal heldur ikki vera so, at tú ikki fær svølgt ímillum.

Okkurt slag av skolara hevði verið gott ímillum fiska og kjøtrættirnar, og so aftur millum kjøtið og desertirnar. Kanska eitt sindur av hasum krapa-ísinum – tó uttan basilikum – við eitt sindur av appelsin ella sitrón.

Drykkivørurnar

Tað ber til at keypa góðmetis­matskránna uttan drykkivørur fyri 900 krónur, og tað er rættiliga ódýrt í mun til tað, sum mann fær. Matstovan kann seta saman drykkivørur til alla matskránna fyri 800 krónur, og so kann mann eisini velja flaggskipið fyri 1900,-kr, har ein vælkomstdrykkur og kaffi og okkurt sterkt afturvið, verður lagt afturat matar- og vínskrá.

Vit fingu vínskránna hjá hotellinum afturvið, og hon var samanumtikið væl sett saman. Vit fingu samanumtikið trý sløg av hvítvíni, tvey sløg av øli, eitt slag rosé, eitt av reyðvíni umframt sjampanju.

Alt var væl avstemmað til matin, tó at eg heldur hevði viljað havt eitt glas av køldum løttum reyðvíni afturvið tuninum, enn rosé-vín.

Tænarin hetta kvøldið var heilt fantastisk. Hon greiddi nágreini­liga frá um alt – serliga vínið – og kortini hekk hon ikki óneyðuga nógv uppi yvir okkum, so sum summir tænarar hava lyndi til, tá mann skal eta seg gjøgnum eina størri matskrá.

Maturin var góður, so kokkurin – ella kokkarnir – dugdi eisini sína list. Og útsýnið úr Glasstovuni er framvegis tað besta í landinum. Manga takk !