Men útmeldingarnar hava verið løgnar. Andstøðan vil ikki vera við í eini almennari bankabjarging, og leygardagin boðaði Jørgen Niclasen, formaður Fólkafloksins á landsfundi frá, at landið ikki skal keypa Eik.
Tað er ikki so løgið, at óstortliga framferðin hjá formanninum í Finansiel Stabilitet hósdagin fær fólk at hugsa um seinastu bankabjarging, sum skapti so ring viðurskifti millum Føroyar og Danmark. Hvønn hann vildi ræða, er ikki gott at vita. Um hetta var ein boðskapur til landsstýrið, so kundi tann boðskapurin verið givin á annan og fólkaligari hátt.
Men tað skert ikki burt, at tann støðan, sum hann greiddi frá verður, um eingin keypari finst, hana mugu vit ikki koma í.
Hugsið bara um sethúsamarknaðin, um túsundtals sethúsaeigarar koma í ta støðu, at lán mugu sigast upp og fígging søkjast í øðrum peningastovni. Tá fer allur sethúsamarknaðurin í knús.
Og tann, sum í hesum døgum rekur vinnu, veit og skilir, hvussu stóran týdning gjaldføri hevur, og hvussu týdningarmikið tað er at hava ein peningastovn, sum kann veita tær kreditt. Tað er munurin millum lív og deyð hjá nógvum vinnuvirkjum, og nógv arbeiðspláss verða hótt, og nógvir húsagangir kunnu verða úrslitið.
Tí er tað ábyrgdarloysi, um einki verður gjørt til tess at bjarga bankanum.
Men hesa støðuna koma vit ikki í. Tað hevur løgmaður garanterað. Hann sigur, at vit skulu sláa kalt vatn í blóðið, tí tað er ikki ein møguleiki, at Eik Banki hvørvur úr føroyska fíggjargeiranum. Hann heldur, at seljarin helst hevur onkra orsøk til at hava so stóran skund, sum formaðurin í Finansiel Stabilitet vísti á hósdagin. Men løgmaður vísti eisini, at tað ikki verður hesin nevndarformaður, sum fær síðsta orðið. Kemur tað hartil, so verður tað ein spurningur millum donsku stjórnina og landsstýrið.
Øll eru helst samd um, at tað besta er, at tað ikki verður neyðugt hjá landinum at keypa bankan. Men sjálvandi má landsstýrið fyrireika seg - og um neyðugt traðka til.
Konspiratiónsteoriirnar nytta lítið, tá bankin er avviklaður...
Hetta er so prísurin, vit mugu gjalda fyri eksperimentið hjá nøkrum fáum, sum skuldu spæla íslendingar. Ein dýrttjentur lærupengi, sum ikki eigur at endurtakast.
