andslív og hevur givið mongum føroyingi royndir og avbjóðingar. Norðurlandahúsið kom sum eitt frískligt várlot, sum framvegis kýnir oyggjarnar. Sosialurin
Vágin blikaði, meðan eitt várlot andaði inn eftir Borðoyarvík, nú ið Jákup Sólstein varð borin út úr Kristianskirkjuni mikudagin. Fyrsti góði várdagur var komin, taraskógin kom undan á Borðoyavík -
lovaðu teir hvør øðrum og sær sjálvum at brynja seg betur árið eftir. Fyri Vestmanna eitt frískt várlot inn í tær talvomanisku heilakyknurnar uttaneftir, ja enntá frá einum komandi liði av telvarum frá
heldur enn vitan og djúphugsan, er neyvan nógv annað at vænta. Tí kendist tað sum eitt frískt várlot, at hoyra røðuna, sum Sjúrður Skaale helt á Fólkatingi tann 30. mai í ár og ikki minst at Mette
Føroyar. Í bókini um Olivur, sum Norðurlandahúsið gav út, stendur m.a. “Tað var sum eitt frískligt várlot, tá Torbjørn og Olivur komu aftur til landið fyrst í áttati árunum. Og framsýningin teir høvdu saman
her samanbitnu talvsnillingunum, ið Føroyar tá kundu mynstra. Fyri Vestmanna var hetta eitt frískt várlot inn í tær talvomanisku heilakyknurnar uttaneftir. Men pressarnir í Vestmanna vunnu. Sum barn á vitjan
