vónir nærum um alt, og eg eri sera spentur til hetta árið, sum nú stundar til. Norðlýsið kemur á sjógvin aftur sum eitt nýtt skip. Eg havi eina útbúgving, eg skal gera lidna. Á tí ítróttarliga økinum eru

eisini sín stóra týdning í einari bygd sum Skopun, sum ígjøgnum allar tíðir hevur dúvað so nógv upp á sjógvin, leggur borgarstjórin aftrat. Sum skilst, verður talan um eina íløgu á umleið 1,4 miljónir krónur

síni lívsleið vísti stóra ábyrgd, tá hann hjálpti mammuni at koma víðari í lívinum. Amaliel valdi sjógvin sum sítt arbeiðspláss, og tá Norrøna kom á fyrsta sinni í 1983 (gamla Norrøna), tá varð hann settur

dátugrunn, soleiðis at slík vitan verður skrásett. Um tú eygleiðir okkurt fyribrigdi við tilknýti til sjógvin, sum tú heldur er áhugavert, so kanst tú boða Havstovuni frá. Tað kanst tú til dømis gera við at

sama taki, og undir sera góðum umstøðum. – Støðin fer bæði at egga til, og at læra okkum at nýta sjógvin, og í longdini kann tað væl hugsast at, at fleiri støðir verða við føroyskar firðir og strendur,

givið Havnini nakað. Vit arbeiða eisini við at lata Havnará uppaftur. Mong tjóðleikhús liggja við sjógvin, og hetta síggja vit bæði við Hørpuni í Reykjavík, Noregi, Finnlandi - og nú eisini á Bursatanga

byggja nýtt undir liðini á tí gamla. Hann sigur, at á Bursatangi liggur eitt Tjóðleikhús beint við sjógvin, við býnum beint aftan fyri, so hann heldur, at tað er eitt heppið væl. Trýst á pílin undir myndini

býtispartar av uppsjóvarfiski, sum vit eiga saman við øðrum. Eisini hevur skipið givið okkum vitan um sjógvin og vistskipanirnar, sum m.a. verður brúkt fyri at skilja tær náttúrugivnu broytingarnar í føðivi

er eitt sera gott boð, tí Sjónám er støðugt ment og veitir eina breiða viftu av útbúgvingum innan sjógvin. Eitt sera stórt arbeiði – serliga av fólki úr Klaksvík – er lagt í at fyrireika hesa tænastu, sum

sæð yvir á Kambin, og Kamburin hevur eisini í øldir verið brúktur sum ýti hjá monnum, sum søktu sjógvin. Nú verður so høvi hjá borgarum í kommununi, sum hava hug at fara henda túrin, at síggja sína egnu