ánilsi um, at okkurt var hent, og hann væntaði hesi deyðsboðini. Hann fær seinni gentu av Slættanesi, Jetta. Tey giftust og fingu eina dóttir, sum fekk navnið Anna Sofía. Hon giftist i Saksun við Jákup
Jacobsen, handilsmanninum í Hvalvík. Mamma og pápi vóru trímenningar, og bæði vóru tey úr Streymnesi. Vit vóru níggju systkin. Eg var elst. Síðan komu Kristian, Jonna, Hanus, Eli, sum gjørdist 3 ár,
bleiv ikki til nakran fiskidag. Vit høvdu tosað um at fara inn undir Foss. Hann brimaði fyri Fagranesi. Vit fóru heim aftur og avreiddu tað vit høvdu fingið. So fóru vit at sova, men tað var ikki langur
mátti eg fara heim til Streymnesar. Ískoyti til fjórða part: Tá vóru umrødd Jetta og Per í Streymnesi. Tey fingu umframt Onnu Sofíu 10 børn. ----------- Komandi partur Hensia varð forlovað við Hendrikki
á monnum. Komnir heim fyri Kambsgjónna kemur ein bátur skúmandi undan Uppsalanesi ella Uttastasnesi, sum tað verður kallað av tjørnuvíkingum. Tað vóru tjørnuvíkingar, sum ikki høvdu ført, og høvdu
longu í 1901. Foreldrini hjá Jakku vóru Ellen Sofie Davidsdatter, systir tann væl kenda Jørgen av Nesi, og Joen Magnus Joensen, sum var av Húsum. Tey vóru um 65 ár, tá ið tey frá degi til dags fáa hendan
sum róðu út. Aftur til Íslands Eg fór til Íslands í 1943 og kom hetta summarið at rógva út á Hafranesi, sum er á sunnara arminum á Reyðarfjørðinum, stutt innanfyri Vattarnes. Her var bert ein bóndagarður
at leggja at í Havn. Bátarnir sluppu ikki inn aftur fyrr enn morgunin eftir. Ein útróðrarbátur av Nesi í Eysturoynni fekk eisini illveðrið á seg við Eystnes. Hann lá alla náttina í lívd av nesinum og
hevur kunnað svomið til lands. Jens skuldi verða kokkur við okkum við Ósa. Tá ið vit koma suður um Nesi, er Jens deyður! Vit plagdu altíð sigla innan fyri boðarnar, men hetta kvøldið fóru vit suður á
árið eftir ta syrgiligu vanlukkuna í 1927, tá ið sjey mans av báti á Riddaranum druknaðu við Fagranesi uppi við Langanes í Íslandi. Poli var við Riddaranum fram til 1932, tá ið hann fór við Gracie, har
