menn vóru - . Sanna og mamman Sigrid komu á staðið, har manningin var avbyrgd. Sigrid skuldi so siga, hvør maður hennara var, og Sanna skuldi vísa á, hvør pápi hennara var. Men av tí at Sanna ikki hevði sætt [...] so mangar føroyingar, sum fóru avstað á ungum árum at læra, í skúla og mangt annað. Mong funnu sær maka burturi. Gott arbeiði o.a. Hús og heim fingu tey eisini. Sanna Simonsen gift Aspe­strand í Ski í Noregi [...] ikki heim aftur at búgva. Ein teirra var Sanna. Sum, vit hava hoyrt útvarpið siga frá, er deyð yviri í Noregi nú fyri stuttum. Hon fór sum 18 ára gomul til Noregs á húsarhaldsskúla. Síðani fór hon at læra

vit skilja Harrans veg; ei á foldum finnist tann, lívsinsgátu grunda kann; Best sum sólin fagrast skínur, deyðin inn um dyrnar trínur. Hesi orð fingu vit av sonnun at sanna, tá tú so bráðliga var tikin [...] stormar á teg leiktu, so hevði tú altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar [...] herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin stríddist tú ímóti øllum, sum var lagt á herðar tínar. Fáur man tann vera, sum hevur borið so nógv sum tú og hóast tað megna at kempa og yvurvunnið so nógv og samstundis

kundi hann siga við meg: ”Rúna, vit taka ein dag á gangin”. Og tá kemur mær í huga, reglurnar í sanginum hjá Hallur Joensen: ”Njót hesa stund, tí tú sanna mást tað, at vit eiga bert dagin í dag”. Hann var [...] vitjarunar hann fekk, av tykkum øllum, sum vóru so hjartagóð og komu forbí at heilsa uppá, bæði á Ríkissjúkrahúsinum, og á Hotel Tórshavn. Men góða mamma, eitt skalt tú vita. At teg, hugsaði hann nógv um, og ikki [...] uttan at eg fekk skrivað nakrar reglur um hann. Ikki varðnaðist tað meg, tá eg fór niður við honum á sjúkralegu um hálvan mai, at alt skuldi ganga so skjótt sum tað gjørdi. Tað vóru nógvar góðar løtur

og eg sá tá, at hann hevði stutt eftir. Bjarti var føddur og vaks upp á Tvøroyri. Undir Heygnum, fjálgaður av mammu, meðan pabba var á sjónum mest sum alt árið. Hetta var okkara lítla verð og vit høvdu tað [...] hendan vegin. Eitt annað áhugamál var jørðin og seyðurin á Hamri í Froðba, har mamma er ættað. Hetta var hansara: Eitt gott arbeiðspláss og so ítrivini á Tvøroyri. Tá hann so møtti Sonny, var hann sera eydnusamur [...] Hetta var ein sera góð tíð, har eg lærdi Bjarti at kenna á ein øðrvísi hátt. At vera saman við Bjarti hetta tíðarskeiðið hevur fingið ein at steðga á og venda eyguni móti øðrum her í lívinum enn bert henda

r gávur, soleiðis at hann eisini á ellisárum var við á mongum málingaframsýningum, til dømis hevði hann fastan bás tey seinastu nógvu árini á Lions í Runavík, eisini á páskum í ár. Hansara fyrstu ár her [...] var livandi og eingin ivi um, hvønn ella hvat hann endurgav. Gamli lágvaksni maðurin við brillunum á nøsini og rísna yvirskegginum, har stóratá júst náddu gólvinum og høvdi var fitt petti lægri enn stólabaki [...] góðu og ríku løturnar ognast bert teim, sum áttu tær, men eru hesar frálíkar at lívga og geva øðrum! Sanna fór undan og nú flutti Valdemar, sýslumaðurin! Teirra dagar vóru runnir, minnini um hesar friðarligu

og praktiska arbeiði, sum fór fram á royndarstøðni. Nógv úr Hoyvík og av Hvítanesi arbeiddu har. Jóannes gjørdist hoyvíkingur, giftist og bygdi sær hús við Gamla veg á trøð síni í Hoydølum. Valdemar var [...] var skúlagongdin nógv, tí tað var bert annan hvønn dag skúli var í Hoyvík. Hinar dagarnar var Sanna uppi á Hvítanesi, men nógv lærdi Valdemar hjá henni, og ikki minst lærdi hon børnini sera væl føroyskt [...] v fór hann á lærda háskúlan í Keypmannahavn at lesa norrøna málfrøði, einum lesnaði, sum hann fekk nógv burturúr. Hetta var tíverri eitt av teimum fakum, har frálæran var sera illa skipað á universitetinum

at gera. AB var tá í 2. deild, so tað var langt á mál. Nevdin í AB og Stuðlafelagnum tóku arbeiði í størsta álvara, og við Tórálvi á odda var gongd sett á arbeiði. Tí vit vistu, at tað ið Tórálvur hevði [...] rð á blað um vinin og formannin í Argja Bóltfelag, Tórálv Stenberg, sum bleiv tikin frá okkum eftir stutta sjúkralegu, bert 52 ára gamal. Argja Bóltfelag og føroyskur fótbóltur hava mist eina sanna eldsál [...] fyri at náa málið, skuldi sjálvandi eisini nógvur peningur til. Hann vildi hava eitt Stuðlafelag sett á stovn, fyri at fáa pening til vega. Hann kom heim til mín, og spurdi um eg kundi hjálpa honum við at

tað ljóðaði so vakurt. Tú dugdi eisini at spæla upp á munnharpu. Og tá ið eg var lítil, og vit gingu túr framvið ánni í Sandagerði, spældi tú eisini upp á látupípu. Tær dámdi so væl tónleik. Tá tú hoyrdi [...] hoyrdi meg siga: “Hey, omma, nú eri eg komin at vitja teg!”. Aftan á hvørja vitjan, líka til tað heilt síðsta, so fylgdi tú okkum út á trappurnar at veittra farvæl. Tú takkaði altíð nógvar ferðir og segði [...] Men tú hevur eitt stórt pláss í mínum hjarta, fult vid góðum og ríkum minnum. Eg minnist ofta aftur á, hvussu deiligt tað var, tá eg var lítil og helt vikuskifti hjá tær í Sandagerði. Vit ordiliga hugnaðu

vit skilja Harrans veg; ei á foldum finnist tann, lívsinsgátu grunda kann; Best sum sólin fagrast skínur, deyðin inn um dyrnar trínur. Hesi orð fingu vit av sonnun at sanna, tá tú so bráðliga var tikin [...] stormar á teg leiktu, so hevði tú altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar [...] herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin stríddist tú ímóti øllum, sum var lagt á herðar tínar. Fáur man tann vera, sum hevur borið so nógv sum tú og hóast tað megna at kempa og yvurvunnið so nógv og samstundis

uppkallaður av soninum hjá mær og Herthu. Meinhardt mundi kenna á sær at hansara síðsta løta á hesi fold var við at renna út, tá vit báðir vóru á veg til Havnar tveir dagar áðrenn hann andaðist. Hann kysti [...] og úrtøkan var sera góð. Fiskað var út­frá bygdum á Eskifirði, Vest­mannaoyggjunum, Horna­firði og Ólafsvík. Meinhardt upplivdi mang­ar baldrutar túrar á sjó­­num, men ongantíð var hann rædd­ur. Hann var [...] Eystur­grøn­landi, tá hervi­ligt ódnarveður brast á, og onkur av íslendsku trolaranum sukku, tí teir ikki megnaðu at bera tann nógva ísin sum legðist á skipini. Eft­ir tógvið stríð, eydnaðist Aust­firð­ingi