rin so um ein arbeiðsbólk, ið Bertel Haarder onki kendi til. Ráðharrin segði sum var, at hann visti onki um hendan arbeiðsbólkin, og at journalisturin skuldi havt gjørt vart við, at hann fór at spyrja
hann, og tað sama helt Eleanor Roosevelt, kona Franklin D. Roosevelt. Hon fekk ta fatan, at Kennedy visti nógv, men at hann kortini ikki var so sjálvvísur í øllum. Hetta dámdi henni, tí sovorðin maður dugdi
n helt seg sanniliga heldur ikki aftur. Endiliga eitt púra óforpliktandi propagandamál, sum hann visti, at pressan fór at halda á kóki í fleiri dagar. Sjónvarp og útvarp og hini - upp í saman. Og nú ið
at Javnaðarflokkurin útnevndi Jan Müller til blaðstjóra í áttatiárunum. Tað Javnaðarflokkurin ikki visti var, at Jan hevði heilt aðrar visiónir við blaðnum, enn eitt vanligt floksblað. Seinastu tvey ártíggjuni
snurr³, svaraði hon. Summi søgdu, at gongulagið eisini kundi siga, hvørjari bygd ein var úr. Natte visti ikki, hvussu nógv slík, serlig eyðkenni eru eftir. Bilurin hevur m.a. havt tað við sær, at húgvan
har hann hevði samrøðu við skiparan um ymisk tól á dekkinum: »So vóru vit eisini uppi á brúnnini« visti blaðmaðurin at skrivað. Í sendingini »Máltráðurin« helt verturin ein dagin fyri við lurtara: Ja, nú
heldur sjálv, at byrjanin til hennara yrkisleið innan sang var rættiliga tilvildarlig, og kanska visti hon ikki veruliga, hvat hon fór í holt við. Eftir fólkaskúlan hevði Birita hug at fáa sær útbúgving
púra óvæntað, og sum heild kendist tað sum ein lætti. Danmark varð hersett 9. apríl, og dagin eftir visti BBC útvarpið at siga, at leysaøgur gingu í London um, at Týskland ætlaði sær at seta herfólk á land
“karantænebetjent”, eitt starv sum hann hevði í nógv ár. Um Kristian, sum søgan snúði seg um Ættin visti um hesa hending soleiðis sum her er greitt frá: Ferðin við Dagmar Hann var tó heldur óheppin ta einu
meg sum lastarmann, tí eg hevði siglt fleiri ár til ísfisk við Ósa og hevði verið lastarmaður. Tí visti eg, hvussu ísfiskur skuldi viðgerast. Hans Pauli spurdi meg so, um eg vildi taka lastina uppá meg
