gleðiligarPáskir, og kanst takka fyri tað sum Jesus gjørdi júst fyri teg. Kanna meg, Guð, og kenn mítt hjarta, rannsaka meg og kenn mína hugsan! Vita, um eg gangi á glatunarvegi og leið meg hin æviga vegin
tá Jesus Kristus stóran sigur vann; hann bjarga hevur mær frá synd og deyða, eg prísa honum nú av hjarta kann. Gud havi lov, at vónin mær man lýsa, tá eg skal fara hesum foldum frá; og andi Guds mær vegin
føstusálmum okkara í sálmabókini byrjar soleiðis: Legg nú niður verðsligt sinni, búgv nú væl títt hjarta til, lat ei eiga pláss har inni tað, sum spilla av sær vil. Hetta áttu vit at tikið til eftirtektar
øllum býnum.« (p. 73) »Súðið frá havinum var ikki longur bara súð, men slátturin frá einum vátum hjarta, sum føroyingar høvdu ærað og elska, líka síðani teir settu búgv her á landinum.« (p 139) »Tað føroyska
Jesus sjálvur, longu langt áðrenn hann doyði, tá hann setti okkum stevnu í landi teirra livandi: »Hjarta tykkara verði ikki óttafult! Trúgvið á Guð, og trúgvið á meg! -- Í faðirs míns húsi eru mangir bústaðir
festi búð. Gráturin seg treingir á, kemur sum ein alda. Harrin hjálpa okkum má her vit ikki valda. Í hjarta føldist sorg so stór, tá pápi heim til Harran fór. A.H.
vit ganga burtur. Vissuliga, Harrin á himli høga hoyrir allar bønir og bjargar øllum, sum ynskja av hjarta at vera bjargað av honum. Takk og prís veri Jesus Kristusi fyri allan kærleika sín, og takk veri
Lukas evangelistur leggur ikki fingrarnar ímillum. Tú hoyrir ein mann, sum tosar við einum klókum hjarta, heldur enn einum køldum heila. Tú fert inn í eina verð, sum er stór, har er rúm fyri øllum tankum [...] samskiftið millum menniskju, sum ríki maður er dømi um. Lukas evangelistur er sannførdur í sínum hjarta um, at uttan ein kærleiksfullan Guð steðgaði alt lívið upp. Tú sært allatíðina, hvussu neyðugt tað
er ikki bara eitt úrslit av einum almennari raðfesting, men er í stóran mun eitt úrslit av tykkara hjarta og tykkara umsorgan. Tá eg var og vitjaði seinast, tá sá eg veruliga, hvussu vítt tykkara uppgávur [...] okkurt skal fiksast ella málast, ella tá pannukøkur ella annað gott skal tilevnast í køkinum. Av hjarta takk fyri, at tit røkja Rásina so væl, at hon gerst ein góð farleið fyri so mong. Til endans vil
okkara. Sum tit vita, er bygdin kend fyru sínar góðu kingosangarar, og hesir sálmar vórðu sungnir av hjarta og inniligari tøkk til Gud, ið hevur hildið hondina yvir okkum. Kingosálmarnir eru jú serstakir.