Undirsjóvartunnil Vágatunnilin:Bussurin er fullur av fólki. Her er øll »øvrigheitin« í Vágum so sum bygdarráð, løgregla, flogvallarleiðsla og so onkur annar eisini. Tað stendur eitt sindur á at fáa bussin
av teimum 300 krónur um dagin so ljóðandi: Frítt innivist 20% Kostur 50% Ferðing 25% Tryggingar 5% Fullur samdøgurfrádráttur verður bert goldin, um viðkomandi persónur sjálvur hevur goldið fyri kost, innivist
eftir Elina á Rógvi, Fornt eftir Elina á Rógvi, Dóttir Skammarans eftir Lene Kaaberbøl og Ein himmal fullur av skíggjum eftir Arne Svingen. Les eisini: Lesigleði á Argjahamri Í sambandi við lesibólkarnar hava
hevði eg ongantíð kunna fyrigivið mær sjálvum.<BR><BR>Men veruleikin er, at eg fór avstað sjálvur, fullur, uttan trygdarbelti, við summardekkum (smáhálka var), og so koyrdi eg eisini alt ov skjótt. Har eru [...] vita øll, at ein bilur er ein deyðsfella, um vit ikki bera okkum rætt at í ferðsluni. Og so at koyra fullur, ja hvat skal man siga – vit læra tað tíverri ongantíð – tað er ótrúligt. Vit missa fólk næstan hvørt
hann hevði fingið eina nøs segði hann: “Hygg at mær nú!” meðan hann gekk runt á deildini, glaður og fullur av lívsmóti. Hann krógvaði seg ikki longur.” Frá seinna túrinum var tað ein miðaldrandi kvinna sum [...] hann hevði fingið eina nøs segði hann: “Hygg at mær nú!” meðan hann gekk runt á deildini, glaður og fullur av lívsmóti. Hann krógvaði seg ikki longur.” Frá seinna túrinum var tað ein miðaldrandi kvinna sum
Fartelefonirnar og ikki minst tær við myndatólum hava skapt ein dagligdag hjá teimum ungu, sum er fullur av myndum. Tey liva í eini mentan, sum er gjøgnumseyrað av myndum. Hvussu nógv snaps munnu gentur
løgtinginum hevur havt landsstýrismannin í samráð, og sambært løgmanni og landsstýrismanninum er fullur, parlamentariskur stuðul aftanfyri politikkin. Ella, sum løgmaður orðaði seg: - Eg havi varhugan
tænastu- og aktivitetstilboðum og arbeiðsplássum, sigur hon. - Tað skapar ikki nógv lív at miðbýurin er fullur av skrivstovum, men at ongir bústaðir eru har, leggur hon afturat. Hon heldur eisini, at nú lógverkið
var ákærdur fyri í trimum førum at hava hótt kvinnuna. Fyrst var hann komin á óbodna vitjan, og fullur sum hann var, hevði kvinnan ongan hug at fáa hann inn, og segði seg ikki hava stundir at tosa við
tekst at lesa, tí tað skert ikki burtur, at tað er eitt sindur pínligt at senda fólki tekst, sum er fullur av stavivillum. Almennir stovnar kunnu ikki loyva sær tað, tað er eitt, og hjá stórum virkjum gongur