at løgmaður, sum eisini er skipsførari og hevur silgt nógv, ynskti seg aftur á havið, har bylgjan gongur so fríð. Teir báðir fingu eitt gott prát um gamlar dagar - og ikki minst um framtíðardreymar. Í [...] Løgmaður, Kaj Leo Holm Johannesen, tók sær í dag av løttum í Klaksvík, har hann fekk høvið at heilsa uppá hópin av kenningum á Føroya Sjómannadegi. Ein av mongum, sum hann skifti orð við, var Jóhan Páll [...] Stangabrúnni saman við børnunum og konuni. Myndina av løgmanni, Kaj Leo Johannesen og Jóhan Páll Joensen, tók Dávur Winther.

gav: Tað var frælsi. Kenslan av fullkomnum frælsi. Og tað var helst henda kenslan sum gjørdi, at havið altíð lá sum ein magnet og dróg pápa at sær - júst sum hagin dregur seyðamenn at sær, havsins dýpi [...] nógv, at Espingur var millum bestu bátarnar. Men sum oftast dróg hann minni. Taldist ongantíð millum teir stóru rokararnar. Men tað var ikki mongdin av fiski, sum hevði týdning. Tað var hendan kenslan av [...] snelluna í senn. Fyri ikki at tala um, tá ein stórur kalvi varð tikin inn um stokkin. "Land at nema, ið havið fjaldi", sigur Sigurð Joensen um Miðamannin. Tað var tað, pápi vildi. Nú hann doyði hevði hann verið

tað, teir høvdu keypt av seyði á túrinum. Hetta var eisini á Langanesi, nevniliga á Fagra­nesi. Báturin holvdist, og sjey av monn­unum druknaðu. Greitt er meira frá hesi hending í bókini Havið tók teir [...] fólk, sum fyltu tveir bussar. Hetta var fyri ein stóran part meira tilkomin fólk. Teir elstu luttakararnir vóru 87 ár. Teir hava verið sjálvir í Íslandi og høvdu báðir misti ávikavist abba og pápa undir Íslandi [...] sera væl til og dugdi eisini væl at greiða frá. Synir hansara vóru so framskygdir, at teir tóku hann uppá band, og teir hava skrivað alt av hjá honum. Hetta er rúgvismikið tilfar, sum er gull vert. Tað er

eftir at teir í mong ár hava verið burturgoymdir og av mong­um gloymdir. Tað kennist sum at síggja ólavsøkugestir í tjóð­bún­anum at síggja teir standa her. Um teir dugdu at tala, so høvdu teir havt manga [...] at víkin var full av hýsu. Tá róðu teir út dag um dag, og teir fóru ikki so langt. Onkra ferðina kom tað fyri, at teir ikki høvdu boyu á innara endanum, men at teir settu fast í lendingina. Mela var við [...] týdning, at hann fekk gerðið innlagt og har kundi velta epli og fáa fóður til kúnna. Prísurin Havið gav, og havið kravdi sín prís. Símun Hansen, sáli, sum hevur latið so ómetaliga stóran førning eftir seg

umrøddur í hesi røð. Lagnan hjá Hans Jacob og mammu hansara Lotta er eisini umrødd í bókini “Havið tók teir”. Lisa fekk seks mánaðir seinni sonin, Hans Jacob. Hon giftist seinni við Einar Nordbø og fekk [...] við Hans Jacob Egholm í Streymnesi. Hann fór í 1930 við sluppini Slatrið. Teir gjørdu góðan túr og fóru at sigla heim. Tá ið teir komu inn móti landi biður motorpassarin Hans Jacob um at hjálpa sær at seta [...] foreldrunum hjá Eskild Christiansen í Tróndargøtu. Har stovnaðu teir Sigmund Brestisson flokkin. Tann 23. apríl hetta sama árið góvu teir, saman við  skót­um um allan heim, á fyrsta sinni skótalyfti. Fyrsta

so er ein grynna mitt í kjaftinum á Múlagjógv. Tí róðu teir altíð nakað suður við Helvtnunum, suður ímóti endanum, og so lögdu teir vestur í havið. Har var gott at vera kunnigur. Tað var nokk so ofta, at [...] tá tað skuldi repast, tí teir skuldu loypa inn í seglið. Onkur hevði fingið hendur á dobbum, sum eingilskmenninir brúktu, og sum vóru gjördir sum oljufrakkar, men úr toyi. Teir vóru so lýggir. Á hondunum [...] pláss. Tað sama var at lenda. Fiskileiðir Tá Magnus Dahl var ungur, róðu teir út fyri vestan viðhvört. Hann segði mär frá, när longan tók best, tá tað rak so og so. Tú fekkst bara longu eitt stutt skifti, so

varð­veitt. Johan er ein fróðarmaður, og her kann nevnast, at hann átti eitt fitt íkast í bókini “Havið tók teir” í samband við umrøðuni av forlissini hjá Neptun og Nólsoynni í 1934. Men Johan hevur greitt [...] 1967. Teir vóru páskadag á veg til Grønlands á saltfiskaveiðu. Veðrið var av tí ringasta, og teir fingu ein slíkan sjógv, at saltlastin fór út í annað borðið. Skipið fekk so stóra slagsíðu, at teir sendu [...] bygt varð eitt missiónshús, er eisini áhugaverd. Tað, sum hendi var, at tá ið teir ungu menninir komu heim um heystið leigaðu teir eini gomul hús at dansa í. Fyrireikararnir vóru limir í Bláa Krossi, so brennivín

løta: Nógv varð prátað, ætlanir vendar og snaraðar. Hetta vinalagið hevur staðið við, til deyðin nú tók tann fyrsta okkara. Tað var so nógv, ið bant okkum báðar saman: skúla­skapur og arbeiðið í nevndini [...] gripin úr rúgvuni: “Sí Haggard á hesti, Reyði rennur, skinið, ljósið, sólin maður og hestur eldur. O teir ríða ríða inn í sólina (“Heimkoma”, 1966) Tá fór eitt sorgblítt bros um bleikdæmda andlitið. Vit høvdu [...] nú ljósið av álvara vinnur á myrkrinum, og aftur vella nøkur orð úr fyrsta savni tínum í minnið: “Havið fløðir og fjarar, og sólin er ævigur eldur.” Hvíl í friði! --------- Árni Dahl

má vera nattúrligt at spyrja: Hví so ikki taka stigið fult út og lata teir sleppa at keypa jørðina og á hendan hátt javnstilla teir við aðrar vinnurekandi? Sum tølini niðanfyri vísa eru pengar at heinta [...] um uppboðssølu sum loysnin av øllum trupulleikum, annar um tilfeingisgjald, triði um eykaskatt, og teir flestu (tað eru stórt sæð bert menn) um fólksins ogn. Hetta seinasta fær meg at hugsa um aðrar ognir [...] seinasta uttan stórvegis alment orðaskifti hevur fingið karmar at virka undir, ið stórt sæð svara til teir karmar, ið altjóða oljuvinnan er von við, hevur lítið verið at sæð í kjakinum um alivinnuna og enn

má vera nattúrligt at spyrja: Hví so ikki taka stigið fult út og lata teir sleppa at keypa jørðina og á hendan hátt javnstilla teir við aðrar vinnurekandi? Sum tølini niðanfyri vísa eru pengar at heinta [...] um uppboðssølu sum loysnin av øllum trupulleikum, annar um tilfeingisgjald, triði um eykaskatt, og teir flestu (tað eru stórt sæð bert menn) um fólksins ogn. Hetta seinasta fær meg at hugsa um aðrar ognir [...] seinasta uttan stórvegis alment orðaskifti hevur fingið karmar at virka undir, ið stórt sæð svara til teir karmar, ið altjóða oljuvinnan er von við, hevur lítið verið at sæð í kjakinum um alivinnuna og enn