fyri Fólkaflokkin, um tað ikki ber til, at tillaga ferðaætlanina hjá Bygdaleiðum, soleiðis at tað passer betri við tímatalvuna hjá Glasi, tí hann heldur, at tað er ov drúgt at feðast so leingi til og frá

at ferðafólk og bygdafólk eiga at rinda fyri at brúka bussleiðina. Havnarfólk kundu so fingið eitt pass, sum tey kunnu vísa, tá ið tey brúka bussin, so koyra tey ókeypis. Tey valevnini, sum vóri við á

nú um, um at Bussleiðin skal koyra meiri og um, at okkurt valevni heldur, at havnarfólk skulu hava pass til Bussleiðina og okkurt annað valevni hevði ikki himprast við at avtikið ókeypis Bussleiðina

sum tók við garð­inum, og Hanus, sum gjørdist lækni. Í 1934 kom franska rann­sóknar­skipið, Pourquoi Pas, inn á Kvívík. Skiparin, Chateau, kom niðan á telefonstøðina at senda telegramm. Tann, sum var á støðini

bók frá 1854: “The ancient translators in general could not have agreed, in so many countries, to pass by so considerable a portion of this Gospel, if they knew it, or had it in their Greek copies”. Er

fólk sleppa inn um at bíða. Umframt hetta hyggja vit eisini til Danmarkar, har tey hava automatiskar pass skannarar. Um hetta verður ein trupulleiki í Føroyum er tað klárt, at vit eisini fara at leita tann

Jellingstenen (også populært kaldet »Danmarks dåbsattest«) indført som logo og nationalsymbol i de danske pas i 1997, altså igen et vidnesbyrd om vort tilhørsforhold til kristentroen og – om man vil - til påskens [...] påskens langfredagskors. Det gjorde et vist indtryk på en amerikansk skoleklasse, da jeg lod mit danske pas med dets kristne symbol »vandre« rundt blandt børnene, for i Amerika er kirke og stat adskilte størrelser

verður um heimahjálp. Fær játtað ½ tíma dag­liga. Eitt triðja dømi: 77 ára gom­ul kona ,sum hevur pass­að sjúka bróðurin í 33 ár, biður um at hann kann sleppa til umlætting. Onki pláss !! Fekk játtað

selv. Det var dengang et livligt strøg, da Bringsnagøta var hovedgaden. Alle kirkegængere måtte passere forbi, og der var flere forretninger der i nærheden. Senere kom der apotek og Bærentsens meget søgte

framvegis var í vælmaktini. Í dag kann farast til og úr Týskaland uttan tolleftirlit og enntá uttan pass. Men soleiðis var tað ikki við DDR fyrr. Eitt var tað, at tað kravdist visum eins og til onnur ko