sum hann skilur og talar til fulnar, hevur eitt ummæli av móðurmálsorðabókini. Hetta ummælið skal lesarin sjálvur sleppa at lesa. Tað er sakligt og væl undirbygt, og tað gevur ritstjórnini nakað at hugsa

Hellumaðurin við Sosialin Trúgvur lesari hjá Sosialinum At Jóhann Marius man vera ein tann trúgvasti lesarin hjá Sosialinum, er einki at ivast í. Hann hevur hildið blaðið síðani 1930, og hann heldur at tað

teim tíggju pørtunum eru, og seinast í bókini verða hugtøk og heiti greinað og lýst. Umframt fær lesarin innlit í, hvørji upprit og hvørjar heimildir eru brúktar. Afturat Hvítubók eru tvey fylgibind. Annað

hjá einum yrkjara til yrkjaran persónliga. Tað er mín vón, at tað eg skrivi, hevur eitthvørt, sum lesarin ella lurtarin kann kenna seg aftur í. Hetta er tó ikki tað, eg fyrst og fremst havi í huganum, tá [...] blað. Hvussu tað eydnast mær at fáa fram tað evnið, eg havi roynt at lýsa í yrkingini, er nakað sum lesarin má gera av. Eitt og hvørt listaverk gevur lesara ella hyggjara møguleikan til at kaga inn í hugaheimin

undir 300.000, og ein annar har fólkatalið upp til 1 millión. Endamálið tykist mest at vera tað, at lesarin skal siga, ?Oys, Oys, Oys, hygg øll hesi smáríkini sum longu hava fulveldi. Hví skulu vit so ikki

prædiker eller en led og svigefuld smigrer og logrer!? Tríggjar sibyllir hjálpa til undir føðingini, og lesarin hugsar um nornirnar, ið spinna lívstráðin. Konurnar drekka barsilskaffi, og prátið er óført: ?For [...] fyldes med den skuende, forklarende og hjælpsomme venlighed, der er tilværelsens mening og mål?. Lesarin kennir ein aðaltátt í skaldskapinum aftur - tað sama verður t.d. sagt um Elianu í ?De fortabte Spillemænd [...] vildi tú ikki hildið, at hennara setningur á fold var at hjálpa øðrum. Hví Trina er so stívrend, fær lesarin ongantíð beinleiðis at vita, men tað restar ikki í ábendingar. Hon kemur frá eini lítlari fjarðarbygd

fingið vitjan av Spælimonnunum hevði verið vónleyst. Men um vit til stuttleika nevna londini, so kann lesarin hava í bakhøvdinum, at í USA til dømis eru eini 50-60 støð, har teir hava spælt. Aðrastaðni eru kanska

metanir, vónir og vánir eru hjá ymsu leikarunum og venjarunum, men vón okkara er í øllum førum, at lesarin við hesum fær eitt betri innlit í, hvussu stendur til hjá einstøku liðunum. Við hesum vilja vit bjóða

karnap". Ein málslig snilda, sum William Heinesen javnan brúkar, er at lata týdningar glíða, so at lesarin nóg illa varnast tað. Um Tongl-Onnu sigst, at pápin var spanióli, men stutt seinni nevnir frásøgumaðurin [...] karmur um frásøgnina er illveðrið, og hvat ið fyriferst Tongl-Onnu og Simeons-Onnu. Aftrat hesum fær lesarin í stuttum lív og lagnu hjá báðum, hvussu tað gekst við gentuni, sum Tongl-Anna ikki slapp at hava [...] gerast tær ofta tilvildarligar. Harumframt fløkist alt tað persónliga hjá Dunaldi uppií, og er lesarin eftirskettin, varnast hann, at Isan hevur verið einkja í fimtan ár, og Dunaldur hevur gingið grýla

og klæði, at ein heilt annar og ríkari heimur er til innan í okkum øllum. Ikki er tað frítt, at lesarin viðhvørt heldur seg vera rættleiddan í meira lagi. Men so streymar alt í einum tað undurfulla frá [...] livandi sál og vinnur á øllum myrkri. Tá ið hetta ljósi lýsir, tá vinnur listamaðurin á læraranum, og lesarin kann leggja øll fyrivarni frá sær og lata seg baka av heitari sól. Meira og meira er tað blivið so [...] Tað, sum hann skrivar, gerst persónlig ogn hjá lesaranum, so at tað, sum hann hevur sæð, tað hevur lesarin aftan á lesingina sæð og upplivað sjálvur. Hann hevur fingið innan í sær eina ogn, sum hann visti