festivaløkið. Trentemøller hevur júst framført á Roskilde Festivalinum og fingið góð ummæli frá TV2 og Politiken.
festivaløkið. Trentemøller hevur júst framført á Roskilde Festivalinum og fingið góð ummæli frá TV2 og Politiken.
hildu vinskapin við líka, og at tú við altíð fyndugum viðmerkingum segði mær tína greiðu hugsan um politikk og samfelag. Meira hittinorðaðan mann, skulu vit leita leingi eftir í heiminum. Hvør setningur sat [...] ógloymandi løtu saman við tær, Óla og teimum blíðu undirhúsmonnunum, har vit skemtaðu og tosaðu um politikk, heimin og ikki minst um allar teir varðar, tú hevur lagt eftir teg í heimbygdini: Bygdarhúsið,
macabre! Projektið var deyðføtt og djúpt óseriøsur teenagarapolitikkur. Ei dáni í, at aðalblaðstjóri Politiken skrivaði, at »det færøske landsstyre kan ikke tages alvorligt«! Alt vit og skil var koblað út! Miðlamenn
sigur Trygvi Johansen, og vísir á, at tey fólkini, sum hava meira við mentan enn við handil og politikk at gera, altíð hava verið positivari yvir fyri føroyingum. Hóast tað er heldur tíðliga at tosa um
komnar í skúlan fyri at vera, og vit mugu tí royna at hava tamarhald á nýtsluni. Her hava vit tann politikk, at um næmingarnir verða fangaðir í at brúka fartelefonina í tímanum, verður hon tikin, og foreldrini
virksemi! Danbjørg setti síni spor Tá ið eg fór í skúla, var Johan Danbjørg lærari. Hann var kendur politikari og løgtingsmaður í ártíggjur. Allar fyrst var tað Dagmar Næs, sum var lærari. So kom Elsa
altíð trygg hansara vegna. Men hetta var ikki nóg mikið fyri Tord. Hann fekk eisini hug at koma í politikk. Hann gjørdist virkin í tí flokki, sum í dag er Miðflokkurin. Sum politikari hevði Tordur eisini
politiska framtíð aftur greið. Og hann ivast ikki, tá ið vit spyrja hann, um hann hevði hættað sær upp í politikk aftur. ?Vísir Eysturoyar Tjóðveldsifelag mær tað álit, at tað vil hava meg at stilla upp, næstu
2012, missir landskassin hesa inntøku. Tað er altíð neyðugt at føra ein fíggjarligan ábyrgdarfullan politikk, ikki minst í hesum tíðum, tí eri eg samdur við Høgna Hoydal og Torbjørn Jacobsen í, at neyðugt
