eingin útlendskur eigari komin inn í føroysku fiskivinnuna seinastu árini. Teir eru allir á veg út. Nei fullveldisrørslan eigur ikki at sleppa at nápa sær heiðurin fyri tað, sum fakfeløgini hava barst fyri

ríkisadvokaturin, Kristian Nicolaisen, hvar drápsskuldsetti var hesa løtu, tá tey fóru inn í íbúðina? - Nei. Hvussu upplivdi tú hetta? - Eg havi upplivað ymiskt, so hetta gekk væl, sigur Kristian Nicolaisen

tað er meldað til fútan á sumri 2017. Skulu vit undrast á hetta góða samstarvið millum allar partar? Nei, sjálvandi ikki. Skattamálið kom illa við í Ríkisfelagsskapinum, so kabalin skuldi ganga upp, so ella

seg um? Tí skulu vit venda okkara hugsunarhátti, har okur spyrja, hvat Hvalba kann gera fyri okkum. Nei! Okur skulu heldur spyrja, hvat kann JEG gera fyri Hvalba!

menna Klaksvík víðari til tann spennandi bý, sum vit sanniliga hava byrjað uppá hesi seinaastu árini. Nei, her er bara svart omaná svart, og tí er tað so synd í mær! Góði Karl. Tú hevur bjóðað teg fram at

av lagi vánalig. Nú 105 ár seinni kunnu vit spyrja okkum sjálvi, um vit eru komin á mál. Svarið er nei. Vit koma ongantíð á mál, arbeiðararørðslan kemur framhaldandi at verða noydd at berjast fyri betri

hava lønir og bonussar, tí tað skal vera so stór ábyrgd og váði, hann hevur ongantíð váða og ábyrgd! Nei, tá ið spekulasjónin rent lond og fólk á heysin, so er tað vanligi fólkið, løntakarin, tey smærru

sjálvstýrisflokkar havt meiriluta á Tingi, men vilja ikki brúka møguleikan til at taka frælsi! Nei teir vilja heldur arbeiða saman við sambandskreftum at umsita føðilandið eftir tí lóg sum fall í

oyðileggja erotikkin, at mann skal geva samtykki fyrst? spurdi orðstýrarin, Óluva Zachariassen. – Nei, eg haldi at samtykki er forbannað sexut! segði Hervør Pálsdóttir, soleiðis at allur salurin fór at

lesa, hefti seg við nærum alt, sum eygu hansara duttu niður á: Fátækradømi, hungur, ótti, flóttafólk. Nei, hugsaði hann, tað er als ongin vón fyri hesum heimi longur. Umsíðir kom hann fram til tær smáu lýsingarnar