umframt tað leysa, og síðani góða pansjón sum seksti ára gamal. Góð tíð hevði eisini verði at røkta seyð og haga. BARDAGIN í MANNAFELSDALI Í 1307 var ”Bardagin í Mannafelsdali” Skriva stendur at hann kom

grannalagið. Her úti í Grønlandi var eitt umhvørvi, ið breyt eitt sindur frá. Her vóru traðir, fólk høvdu seyð, ross, ymiskan flogfenað, og so vóru tvey hús ið høvdu kúgv, tað vóru Andreas á Trónda og Mikkjal

siga tey. Á Grønabóli høvdu tey eini hús uppá 210 fermetrar og eina trøð at passa. Eyðfinn hevði seyð til stuttleika, og honum dámdi altíð væl at passa seyðin og trøðna. Hann greiðir frá, at tá hann byrjaði

komu Pól og Ebba til Hoyvíkar, tí Pól hevði tikið við festinum á Hoyvíksgarði. Pól var íðin at røkja seyð og garð, og garðurin í Hoyvík fekk sera góðan trivnað. Pól og Ebba fluttu ikki inn í gomlu bóndahúsini

aftrat øðrum brúksrossum. Og hvør veit, kanska kundi gamli siðurin við "tøkuhestum" (ross, ið tóku seyð) verði tikin upp aftur, møguliga sum ítróttargrein. Í 1880 árunum var rossastovnurin umleið 800 ross;

at hesi verða væl vitjað. Í heyst er til dømis ætlanin at skipa fyri einum tiltaki, sum hevur við seyð at gera. Sýna fram ymiskt um og av seyði. Hvat fæst burtur úr ullini. Eitt nú selja tey troyggjur

stákast við okkurt heima. Men hann fer hvørki at ansa seyði ella rógva út, tí hann hevur hvørki trøð, seyð ella bát. ? Onnur í familjuni hava havt størri hug til tað enn eg, og tí helt eg, at tey skuldu sleppa

sonur Leo Hans Johannesen, sum doyði í druknivanlukku í Mykinesi í oktober í 1991. Teir høvdu flutt seyð av fjallgongu á Borgardali, tá vanlukkan hendi. Mamman er Karin Holm Johannesen. Tey eru bæði ættað

snýr seg um trygd. Vit góvu teimum ymiskt, sum kanska kann gera tað møguligt hjá teimum at klára seg. Seyð til summi, hønur til onnur, mat og reiðan pening til nøkur. Hetta er alt hjálp, sum føroyingar í stóran

. Her varð mangan sitið skýming. Menn stukku inn á gólvið, sum høvdu áhuga fyri seyði - talaðu um seyð, seyðarøkt og søgdu sínar seyðasøgur. Hugfarsligt var at sita undir bitunum uppi undir Deyðseyðagilinum [...] um at ganga á fjall og røkta. Ja, ymsar eru hesar frásagnirnar og hevur hvør bygdin sína søgur um seyð og seyðarøkt, og tær eru ikki so fáar. Arnold var sonur Malenu Kristinu og Jógvan Øre. Jógvan Øre [...] at verður talað, stendur tað eftir. Tá ið Arnold talaði, var tað av lívsroyndum. Hann visti nógv um seyð og at koma til skýmingarløtuna uppi í seyðahúsinum vóru skyggingar, sum hevði nógv við okkara gomlu