Rossasteini. Tað er tíðuligt, at Jógvan bóndi kennir lendið sum sín egna buksulumma, og eisini hvønn seyð, ið har gongur. Av og á steðgar hann, skimast eitt sindur, og fer síðan aftur til gongu. Hann steðgar [...] stutt at ganga, bara góðar 200 metrar, men bølandi myrkt. Onkur greiðir frá, at menn plaga at reka seyð gjøgnum tunnilin og út í Djúpadal. Tað er so nógv lættari, tí bratt er annars at koma í dalin. Komin
stuttligt frá honum. Tá Erhard fylti 70 fekk hann sína egnu trøð í Havnardali, og hann hevur nú sjálvur seyð gangandi har. So har fer nakað av frítíðini. Góðan bát hevur hann eisini havt í nógv ár. Tað er ein
traðirnar havt alstóran týdning fyri hundraðtals familjur í Havn. Av traðunum hava havnarfólk fingið seyð, gæs, dunnur, høsn og egg, epli og røtur. Traðarbrúkið førdi við sær, at fólk gjørdust sjálvstøðugari
og húskallarnir høvdu skyldu til at manna nevndu bátar. Við ongari jørð kundu húskallarnir ongan seyð hava, og uttan føði kundu tey ognarleysu ikki giftast og/ella fáa børn. Bert yvirliva sum húskallar
Hetta er liður í eini roynd at skunda undir tilgongdina at fáa meiri tíðarhóskandi viðurskiftir fyri seyð í Føroyum, siga teir. Løgtingsmenninir vísa í hesum sambandi á, hvussu stóran skaða seyður, ross og
nakrar eyka treytir við, sum snúðu seg um bygningarnar og um eyðkenda teigalendið. Vit livdu av seyðahaldi, neytahaldi og av ferðavinnu, men hetta við varðveitingini fylti meira og meira, og vit
ikki mist festibrævið. Tað merkir so, at festarin kann leggja seg á aðra framleiðslu, tað verið seg seyð, kjøtframleiðslu ella grísar, um tað skuldi verið, sigur Bjørn Patursson. Tað merkir við øðrum orðum
fyrireikað, so er Finn ofta ein teirra, ið verður nýttur sum kelda og at søkja sær ráð hjá. Finn hevur seyð norðuri á Strond og úti á Oyri, har hann vitjar dagliga, honum dámar væl at putlast við húsini, hann
“støvets år.” Men fyri tað fer hann neyvan at ganga fyri einki. Honum dámar væl at rokast, eisini við seyð. Hann er eisini við í Klaksvíkar Hornorkestur, har hann hevur spælt í 50 ár. Føðingardagin eru vit
garðinum vóru eisini mjólkneyt, men hesi vórðu tikin av, tá Leivur tók yvir. Síðan hava vit bara havt seyð. Tað var ein stór umbroyting hjá Elini at skula flyta úr Syðrugøtu, har hon búði millum fjøll og út
