Vit eru fegnir um, at vit hava fingið ein royndan álopsspælara, sum hevur spælt á hægsta stigi uttanlands. Hetta er ein styrkur til liðið her og nú, og samstundis arbeiðir leiðslan í felagnum við at finna

íslendingar verja heimamarknaðin, samstundis sum íslendsku útflytararnir duga væl at føra seg fram uttanlands og samstundis fáa hollan stuðul frá myndugleikunum, herundir íslendsku sendistovunum. Annað, sum

sum almennu Føroyar skipa fyri. - Táið almennu Føroyar annars føra seg fram, bæði her heima og uttanlands, og skulu vísa seg frá síni bestu síðu, eru tað altíð listafólk, heitt verður á at framføra fyri

høll til squash. Hon sigur, at hon hevur verið í sambandi við nógv fólk, sum hava spælt squash uttanlands, og tey lata øll líka væl at. Samstundis er tað ein ítróttur, har øll kunnu vera við. Hon heldur

at spyrja Jóannes Eidesgaard, hvørja áskoðan hann hevur til teir bileigarar, sum hava keypt bil uttanlands og Taks sjálvt hevur kravt mvg inn og har tað sostatt ongin bilasøla er at krevja ov nógv kravda

ongin beding í Føroyum, sum klárar at taka Smyril upp, tí hann er ov stórur, og sostatt má hann uttanlands á beding – Men eitt nútíðarsamfelag kann ikki liggja við ongum ferðasambandi, um tað so bara er [...] serkønu á økinum halda vera besta loysnina. Í hesum sambandi hugsar hann eisini um tey, sum arbeiða uttanlands, og sum mugu av landinum, og tað er eisini ein orsøk afturat til at ferðasambandið til Suðuroynna

hugsar hann bæði um fólk við varandi sjúku, fólk við breki og fjølbreki, fólk ið eru undir viðgerð uttanlands og avvarðandi hjá hesum bólkum. Løgtingsmaðurin vil eisini hava at vita um myndugleikarnir hava

flokkurin. - Vit kunnu ikki góðtaka, at nógvir føroyingar og útlendsku makar teirra mugu flyta uttanlands, tí tey sleppa ikki at vera her. - Mannarættindini siga, at menn og kvinnur, skulu uttan mun til

skeiðið frá 1950 og til í dag. – Høvuðsendamálið við bókini er at gera vart við føroyskar bókmentir uttanlands. At geva fólki ta fatan, at tað er lív í føroyskum skaldskapi. Bókin er skrivað á donskum máli

lætt munandi um sjúklingum í Norðoyggjum og í Eysturoy. Tað eisini gjørt tað lættari hjá fólki uttanlands, sum koma til Føroyar at ferðast, og sum hava brúk fyri dialysu, at fáa hetta avgreitt í nærum