heldur hann ikki, at nakar kann verða ímóti. Eitt annað er so tað, at nú er ikki longur loyvt at svevja seyð, tí nú skal hann skjótast. Nýggjur grindareiðskapur Ein stór broyting í nýggju grindareglugerðini

hugburðurin til djór, og djóravælferð, er munandi broyttur hesi árini. - Fyrr varð mest hugsað um seyð, neyt, og onnur nyttuddýr, men í dag hava vit eisini kelidýr. Men vit hava eisini grind, og tað er

til landbúðna, lá út móti sjónum, var sandut og kørg í allar mátar. Tað var av-markað, hvussu nógvan seyð, ið jørðin bar, og har uddi av kaninum. Tá á døgum var vanligt at seyðamenn vóru hjá kríatúrunum allan

hildin til arbeiðið, tí tað var neyðugt. Menninir, sum vetrarmánaðirnar høvdu róð út, velt, fingist við seyð og neyt og tykist við annað fyrifallandi arbeiði, og sum illveðursdagar og um kvøldarnar høvdu savnast

og húskallarnir høvdu skyldu til at manna nevndu bátar. Við ongari jørð kundu húskallarnir ongan seyð hava, og uttan føði kundu tey ognarleysu ikki giftast og/ella fáa børn. Bert yvirliva sum húskallar

álagt bóndanum á hesum sinni. Tað eigur tó at vera eitt av áhugamálum bóndans at hava góðan og feitan seyð.

føroyingar ikki síggja størri virði í eitt nú ullini. – Eg havi latið mær fortalt, at tá tit fletta seyð so verður ullin brend. Hetta skilji eg ikki, tí tit hava jú møguleika at gera ullina til eina serstaka

fer hon afturum, og vil fara aftur til upprunan – heilt til grundina. – Eg havi familju, ið hevur seyð, til dømis í Fugloy og á Velbastað, men eg havi ikki verið so nógv við, tá ið royting og fletting

tá vit eru á fjalli, sigur fegni Gekkavinnarin í Lopra, ið ikki keðir seg, men hevur bæði hús og seyð at ganga uppí, og tíðin verður ikki í gerandisdegnum nýtt uppá sjónvarpið ella Gekkin, tí har hevur

við hesum skip­inum. Nú vóru vit so lidnir frá virk­sem­inum á Skála, og hetta kvøldið fingu vit ein seyð. Hann var bara góður og vigaði 30 pund. Kona Joel, sum húsaðist fyri okkum, gjørdi pylsuna, og hon [...] Havn, sum Andreas í Túni á Toftum førdi. Hann kom í land og varð spurd­ur, um hann kundi koma suður á Seyð­is­­fjørðin við okkum. Hann svar­aði, at tað var í lagi, um hann fekk loyvi frá reiðarínum. Nú bleiv