hinumegin, á Viðarnesi, hava vit Vónina. Hana hava føroyingar eisini selt til Íslands. – Oljufelagið Magn húsast eisini á Viðarnesi. Tað er eisini selt til Íslands. So manglar bara, at Effo eisini verður
hesum stóra katedrali, sum umboðar alt undan skaparans listakendu hond. Alt er eitt ævinleikaboð av magn og anda, sum livir í hvørji spjørr , hjálpirót, kleyv, tinnu, hvørjum strá, lyngi og hvørjari steinsettu
egið mál, samstundis sum fleiri mál í heiminum glatast á hvørjum ári, er tað sjálvsagt, at her skal magn, vilji, vøddar og kærleiki til, skulu vit halda stand og mennast. Tað eru bara 225 ár síðani, at
lagdar útaftur, har tær lógu áður. - Meðan streymfortoyningarnar eru uppi í juni/juli, fer Magnus Heinason út at gera árligu yngulkanningarnar. Dánjal sigur, at tá ið fortoyningarnar hjá Boga
nautisku tólini at rigga aftur, m.a. róðurmaskinuna, hóast teir máttu sigla og stýra við hond eftir magnet-kumpassini. Havborg var í nánd av teimum ta fyrstu tíðina, men tá tað vísti seg at Fríborg hóast
tað eru færri pendlarar, sum tey sakna, pendlarar, sum tey javnan sóu. Men bæði handilslívið og Magn søgdu, at tey saknaðu nógv meira ferðafólkið undir koronu, enn pendlararnar. – Og tey søgdu
oman á bryggjuna, har treylarin stóð. Rúni læt sær hetta ikki siga tvær ferðir. Hann var staddur við Magn á Norðara Ringvegi, setti seg á súkkluna og fór við fullari ferð oman eftir R. C. Effersøesgøtu. Tá
skemta sær og hugna um um borð. Einaferð ein maður hevði róðurtørn, fer Eiler á brúnna og hevur eitt magnet í skjúrtuermuni. Hann stillar seg nærhendis kumpassini og hon snarar seg eftir magnitini. Maðurin
Steintór helt á, sum um onki varð hent. Seint á kvøldið, vikuna eftir – meðan vit bunkraðu oljuskipið Magn úti í Støð – stakk hann mær tjúgu krónur í hondina, ”tí eg hevði verið so raskur”. Tá vit løgdu at
onnur størri og minni fakfeløg, Føroya Tele, SEV og feløgini hjá tí almenna, Bakkafrost, JFK, Varðin, Magn, Effo og restin av vinnuni, tit mugu taka samábyrgd av eldraøkinum. Tit mugu tryggja tykkara limum
