síðuna av var ein serstøk uppliving. Sum próvtøkan nærkaðist, var ikki nóg mikið við skúlatímunum – nei, Andreas kravdi eykatímar eftir skúlatíð, har øll skuldu møta. Og tað gjørdu tey eisini fegin, tí hetta
grundstykki til sethús ella summarhús, uttan at fámjiningar sjálvir fáa eitt orð at siga og kunnu siga nei, vilja teir ikki tað. - Tað eru summi viðurskifti, sum eru so staðbundin, at bygdarfólkið eigur at
litrar, og eg haldi, at kanska er tað tað. Upplivir tú nakratíð, at fólk ikki taka teg alvorligt? Nei, tað geri eg ikki. Tað er øgiliga lætt at vísa fólki, at nú er mann alvorligur, og tað havi eg ongar
at tey høvdu lýst eftir fólki, men eg fataði tað, sum um talan var um eitt arbeiði við Streymin. Nei, har fari eg ikki, var tað fyrsta, eg segði. Skjótt kom eg tó eftir, at talan var um Hotel Streym.
at málini stegða upp, so tað ræður um at fylgja við. Hvørjar veikleikar hevur tú? Vissi eg fái eitt nei, so eri eg skjót at siga “gott er”. Skal læra meg verða eitt sindur treiskari. Eg eri í so lagalig
er javngamal við hana, gongur inn til okkara, og nú spyr hon, um tey kunnu sova saman. Eg havi sagt nei, tí eg haldi, at hon er alt ov ung. Samstundis veit eg ikki rættuliga, um eg eri ov strong, tí vilja
men tey eru heldur ikki tað sama. Í Sosialinum stendur, at tað verður ikki bara ein nýggj viðarlund. Nei, sigur Heðin Mortensen, hetta skal vera eitt øki til ymist frítíðarvirksemi, har fólk hava frítt at
ein breiðkar vegin, so ger ein tað samstundis lættari hjá bilførarum at koyra skjótt eftir vegnum. - Nei, eg haldi at vegurin er nóg góður, so sum hann er. Tað kundu kanska verið fleiri møtipláss, staðfestir
Tjørnuvík: - Nei, tað er ikki hvønn dag at eg hætti mær norður til Tjørnuvíkar, slær Elsa Andreasen fast. Hon er ein teirra, ið er upptikin av at tryggja bygdarfólkinum fyri norðan tryggar umstøður at
ikki tann stóri munurin at vera kvinnuligur stýrimaður í einum mannfólkaheimi og við sjómanspráti. - Nei, hetta er fínasta slag. Eg kenni allar menninar umborð, tí teir eru úr Vestmanna. Teir siga so einki
