Han arbeidet på kirurgisk avdeling, Landssjúkrahúsið i Tórshavn, Færøyene i 2006-2008, samt på kirurgisk avdeling C, Rigshospitalet i København 2008, før han flyttet til Norge og ble ansatt ved kirurg

stjørnunum og Gudi, sum tú altíð setti títt álit á. Tað er so ómetaliga undarligt at sita og skriva minningarorð um teg mín góða vin og starvsfelaga, sum eg havi skrivað so nógv annað saman við – t.d. undir

Hans Joensen í Líðini, Föddur 19. januar 1955, deyður 6. juni 2021 Vágur í Suðuroy er sorgarbundin. Ein tann besti sonur bygdarinnar er heimfarin. Hans í Líðini var sum ein klettur í havinum, legði se

f. Mortensen. Kathrina var av Argjum og vaks upp har. Fyrst í februar andaðist Kathrina á Sambýlinum Skerinum í Skopun, hon varð 94 ára gomul. Kathrina og Ásmund, sum var úr Skopun, giftust í 1948, te

Hetta er aðru ferð í 14 dagar, at eg setist at skriva minningarorð. Enn ein av mínum góðu vinum er farin um sýn til eitt gott stað at vera. Eftir at hava stríðst við sjúku og versnandi heilsu seinastu

Eg vil skriva nøkur orð um merkismannin Eyðun K. Vang, Kaldbak. Eg havi kent hendan sakliga mannin í eini 52 ár, kona mín og kona Eyðun eru systrar. Serliga væl dámdi Eyðun og mær, at tosa um alt tað

Leygardagin 30. januar vóru vit stór mannfjøld, sum fylgdu Arna til gravar frá Hoyvikar Kirkju - hendan vakra kalda vetrardag við einum kavakløddum Føroyum. Stóra mannafjøldin, sum var møtt at fylgja

gomlu mammu sína, Lisbeth Neraas, tá bústaðarøkið varð rakt. Familjan hevur áður almannakunngjørt minningarorð um tey bæði, sum norskir miðlar hava fingið loyvi til at endurgeva. - Vit vónaðu til tað seinasta

Góði Per. Ikki hevði eg væntað, at eg skuldi skriva minningarorð um teg. Ein mann í bestu árum. Tað kennist ikki rætt. Eg eri meira enn fjórðingsøld eldri enn tú. Tað átti at verið øvugt. Tú hevur drigist

stóru deyðstølunum. Fyri at kunna gera forsíðuna hevur blaðið leita á netinum millum andlát og minningarorð og savnað saman næstan 1000 nøvn. Endamálið er at vísa »tað serstaka í hvørjum mistum mannalívi«