tú teg um, at tú ikki fekk hjálpt til. Tó royndi tú at luttaka og royndi enn, sum áður, at binda klæðir upp á okkum. Tú gleddist um, at tað skuldi vera brúdleyp í familjuni, eins og at langommubørn vóru
mamma tók seymimaskinuna fram og fekk skift okkurt lýnilásið ella lappað onkur klæðir. Hon hevur altíð dugað væl at gera klæðir í stand aftur. Stokkarnir hevur hon eisini verið ófør við, tað eru ikki so fá
rullistólin hjá Janu út í gongina ímeðan vit fóru at eta nátturða og døgurða. Tú bað meg leggja klæðir saman fyri tykkum, tømdi uppvaskimaskinuna, og eg gjørdi alt sum eg var biðin um. Tú hevði einiaferð
eg". Sólrun var ein stolt kvinna! Hon fór ikki í hvat sum helst, var altíð væl ílatin, elskaði góð klæðir og smúkkur. Nýliga fekk hon Georg Jensen oyraringar frá Páll, sum hon var serliga glað fyri. Góði
abba ein onnur. Abbi var altíð góður í ráðum og hvørja ferð eg sat og ivaðist, um eg skuldi hanga klæðir út ella ikki, hugdi tú út og eftir hvat Hann hevði sagt um veðrið, segði tú mær, um tað fór at vera
á Landssjúkrahúsinum. Mamma var, alt tað eg kann minnast, sera góð til hendurnar. Hon seymaði mær klæðir, bant nógv ymiskt bæði til mín og ommubørnini. Tá eyguni hjá mammu fóru at bila, byrjaði hon at ganga
heima, tá vit komu úr skúlanum. Stákaðist hon ikki í køkinum, so var hon í kjallaranum og vaskaði klæðir. Tá mamma var 50 ára gomul, fór hon út á Landssjúkrahúsið at gera reint og hevði hetta arbeiði til
Urtapotturin sum hon keypti stóð í vindeyganum, troyggjan hon bant lá í skápinum. Handilin sum vit keypti klæðir í liggur har enn, men klæðini lógu á stólinum hjá henni í Suðuroy. Caféin í Nyhavnini, sum vit ótu
vóru í so vøkrum troyggjum, og sum ikki sóu slitnar og tódnaðar út. Umframt eisini at seyma nógv klæðir til okkum heima, tók hon á seg arbeiði fyri onnur, so sum reperatiónir, at leggja einar buksur upp [...] hosubond, vestar, altardúkar, hosur og mangt annað. Mamma frøddist yvir alt sum vakurt var, blómur, pen klæðir, skógvar og tílíkt. Mamma var góð við síni nærmastu og fylgdi væl við hvussu til stóð .Vóru ommubørnini
vænti at omma ofta hevur verið noydd at skava útyvir genturoksið av mær og Guðrun, á denn sminka, klæðir, sangur, dansur og látur av okkum hevur verið, men vit vóru altíð vælkomnar og eg minnist einki
