Tað kennist enn óveruligt at skriva minningarorð um teg, omma, sjálvt um tað nú er meira enn hálvt ár síðan tú andaðist eftir stutta sjúkralegu. Vit vistu at sjúkan var álvarslig, men at tað skuldi ganga

Orð søgd í kirkjuni, tá omma fór til gravar. Nú fór omma frá okkum. Hon er farin heim til tey, sum fóru undan henni, 96 ára gomul. Hon hevur haft eitt langt lív. Var røsk til beinini ikki orkaðu meira

Góða kæra omma. Hvar skal eg byrja? Eg minnist hvussu trygg eg altíð var hjá tykkum, tá eg kom at ferðast. Hvussu trygt eg svav á bólinum við síðuna av tær. Og ein morgun vaknaði við at tú flenti, tí

Góða omma, nú er rúm tíð farin síðan tú fór her frá, og ikki bar til hjá mær at fylgja tær til gravar, er tað sera tungt at skriva nakrar reglur um teg, tú, sum fylti so nógv í mínum og í okkara lívi.

So kom tann dagur, sum vit í eina tíð høvdu væntað fór at koma. Hesa seinastu tíðina vart tú ógvuliga sjúk og vit vistu, at nú var ikki nógv eftir av tínari tíð. Hóast alt er tað svárt at viðurkenna,

Tá ið eg fekk boðini um at omma var so ússalig, hugsaði eg bert um at koma heim skjótast gjørligt, so eg kundi halda hana í hondina, kína henni og vera um hana til tað síðsta. Á læraraskúlanum, greidd

19.09.40 – 19.03.13 Góða fitta elskaða omma Í dag eru júst 2 ár liðin síðani eg seinast hoyrdi málið á tær. At hetta lagnukvøld skuldi gerast síðstu ferð vit tosaðu saman, hevði eg aldrin ímynda mær.

Í stilluviku andaðust omma og abbi í Havn, bert tímar ímillum. Bæði vóru tit gomul og mett av døgum. Tykkum báðum untist nógv ár saman, til stóra gleði fyri okkum ommubørn og ikki minst øll langommubø

Omma okkara er farin, men vit vilja minnast hana alt okkara lív. Hon var mamma foreldur okkara og langomma at børnum okkara. Fegin vildu vit at børnini vóru eldri, so tey kundu minnast aftur á teg, me

Nú eru fýra mánaðir síðan omma okkara slóknaði eftir eitt langt lív. Omma okkara vaks upp á Válinum. Foreldur hennara vóru Hanna og Kristian Olsen. Omma vaks upp í stórum systkinaflokki. Hon var triðe