yvirmaður í reservuni ella á brúnni í marinuni. Men nú skal slíkt halda uppat, og Skansin skal ætlandi moderniserast og lúka tíðarinnar krøv! Halda loysingarfólk. Aftur til lesarabrævið ”Okkara løgmaður
til det sidste Aandedrag, og han sagde til mig: ”Gode Fader. Græd ikke, jeg slipper til Gud. Trøst Moder, Gud trøste hende”, bad han, og han bad sit Fadervor med klar Forstand. Gode Kone, nu har han det
Eg fekk í øllum førum tað, sum eg ynskti mær. Annita: Tá postar verða býttir út, er tað alles kamp mod alle. Ert tú lítillátin og eftirgevandi, fært tú einki. Tá er líkamikið, um tú ert maður ella kvinna
at nakrir føroyskir ótangar hava verið atvold til, at ein av okkara mest spennandi og sermerktu modernaðu tónlistarbólkum, Makrel, nú hevur mist ein genialan gittarleikara? Tann gitni danski rit
seg sjálvt av nýggjum við støði í egnum andbornum siðvenjum og klassiskari myndan (“Til kamp mod Trump med HCA”, Weekendavisen 19. februar 2025). Eyðsæð hava atfinningar av góðum grundum eisini
seg sjálvt av nýggjum við støði í egnum andbornum siðvenjum og klassiskari myndan (“Til kamp mod Trump med HCA”, Weekendavisen 19. februar 2025). Eyðsæð hava atfinningar av góðum grundum eisini
við fýra yrkingasøvnum: »Arktiske Elegier og andre Digte« 1921, »Høbjergning ved Havet« 1924, »Sange mod Vaardybet« 1927 og »Stjernerne vaagner« 1930. Fyrsta savnið var nær skylt við symbolismuna frá 1890 [...] nogle unge brushoveder og ildesindende personer, der ville sætte skel mellem mennesker og hidse dem op mod hverandre. [...] Social-demokrater kaldte disse oprørere sig, et navn, der lød som kradsen af en klo«
passaði sera væl til dagin, hvar millum annað stendur í triðja versið "Kom Livets Fyrste, før min Sag / mod Gravens mørke Hære / er du mig nær, skal Dødens Dag / en Palmesøndag være". Tað varð leitað og rikið
udtrykte det: “Uden humor havde jeg aldrig klaret ansvaret for de mange børn gemmem årene, i med- og modgang.”” Jólini vóru serlig Øll tey, sum hava verið á barnaheiminum, minnast jólini serliga væl. Mathilda
nage og pine os er, at vi nu er vidende om alt det der kunne og skulle være gjort, for at beskytte os mod denne sygdom. Noget andet som intet menneske kan forstå er, at man i 15 år, af egen fri vilje undlod
