sær til Klaksvíkar, har Gunvá við Keldu kundi verið eitt boð upp á landsstýriskvinnu í almannamálum. Hon hevur royndir sum borgarstjóri og býráðslimur í mong ár. Ella um Fólkaflokkurin tekur lættastu loysnina

vit hava formligt ræði á verjumálum, so mugu vit loysa. So leingi vit ikki vilja tað, er støðan sum hon er. Tað merkir ikki, at vit einki hava at siga. Sambært politiskum avtalum millum Føroyar og Danmark

mentanina, ið fyri ein stóran part av Føroya fólki er eins ókend og nógvar fremmandar mentanir, hóast hon fyllir nógv í føroyska samleikanum. Við at lýsa ger­andis­lívið umborð á Skálaberg ber til at fáa fram

Skopun, og “Suðurleiðin” varð við hesum uppskoti frá suðuroyingunum í vinnunevndini latin í tann hamin, hon hevur verið í fram til dagin í dag. Sandoytartunnilin skuldi nú bjarga sandoyingum turrskøddum inn

eg hjá Kára og Signhild, og kom eg at kenna hetta fyrimyndarliga heimið væl – eg gjørdist hús­fólk. Hon røkti alt inni, meðan Kári átti kjallaran og alt úti. Sami setningur hjá báðum var við øllum, røkin

borgara í hesum landi. Hví skal man tvingast til at gerða eina íløgu, sum ikki loysir seg? og skal hon loysa seg, so verður mann noyddur til at "gambla" við peninginum. Ber ikki til hjá tykkum at viðganga

hesum staði”. Síðan filosoferar hes­in ritstjóri um, at ein lygn verður ikki sannleiki, hvussu ofta hon verður upp­afturtikin. ”Hr. Formaður, her er bókin við indeksinum, sum prógvar, at eingin bók­stavur

Føgru, sigur Eyðun Eliasen. Ávísar treytir fylgdu við uppskotunum til brúðarvísu, til dømis skuldi hon ikki vara longur enn einar 7-8 minuttir. - Eg yrkti so eini fýra-fimm ørindi og kvæð fyri meg sjálvan

góðum samsvari við tað, sum Anne Bamford legði fram á evnis­degi í Norður­landahúsinum í januar, har hon legði dent á, at handa­ligu og skapandi fakini høvdu tað betri í smærru skúlunum, og at hesir skúlarnir

øvuta, noyddust vit nú at tola ein vetur, har henda týdningarmikla samfelagstænasta ikki veitir tað, hon skal, og tað rakar bæði borgarar og vinnulív. Eins týðiligt er tað, at borgararnir líta avgerandi almennum