inn í nýggja árið handan alla tíð og øll støð, har eingin skúgvar børn úti í kavan, so tey frysta í hel. Hetta er ein sosial ræðumynd, ið er so skerandi sentimental, sum hon er rørandi og klassisk. Snjó
liggur í kortunum, at tey trý landsstýrisfólkini, Aksel Johannesen, John Johannessen og Helena Dam á Neystabø eisini skulu stilla upp – og nú kanska eisini Jóannes Eidesgaard. Vit skrivaðu
heldur ikki ? og heldur hann fram á móðurmálinum: -Dette er ingen begravelse men ingen løssluppen fest heller. Vi ser en lidt afventende holdning. Man ser hvad som kommer videre, man jobber seriøst og langsigtig
samstundis frilluni Piu Kjærsgaard til vildar. Vælferð er eisini høvuðsevnið í danska valstríðnum, har Helle Thorning-Schmidt hevur sett sær fyri at seta vælferðina upp ímóti nýliga samtykta skattareforminum [...] tykist fáa nógvar tinglimir og kann harvið gerast tungan á vágskálini, um tað verður Anders ella Helle, sum fáa valdið. Við Rás 2 segði Khader, at hann heldur vil stuðla eina borgarliga stjórn og fáa munandi
harðari trýst. Javnaðarflokkurin hevur nú fingið góðan byr og úrslitið var ein sigur fyri Ritt og Helle og spennandi verður at síggja, um tær fara at megna at halda ferðini heilt fram til næsta fólkatingsval
skorin. Men løgmaður vildi ikki viðganga, at dysturin var taptur. Hann segði seg hava avtalað við Helle Thorning-Schmidt, at stjórnin og landsstýrið skuldu fara undir konkretar samráðingar í
ella nakað heilt annað. Her er týdningarmikið, at man ikki brúkar ár uppá at analysera tingini í hel og liggur sjóvarfallið av sær. Tað er ein andsøgn, at tey, ið tosa mest um, hvussu stórur heimurin
og Grønland ikke skal sidde i Folketinget ? men heller ikke dette er så enkelt. Det styrker utvivlsom den gensidige forståelse, at også Folketinget, hele rigets talerstol, er et forum, hvor sød musik kan
nyde dets frugter. De var ikke klar over, at det fremskridt, som et folk ikke selv deltager i med hele sin sjæl og med alle sine økonomiske ressourcer, slet ikke er et fremskridt, men tværtimod en udvikling [...] "De (sambandsflokkarnir) var ikke klar over, at det fremskridt, som et folk ikke selv deltager i med hele sin sjæl og med alle sine økonomiske ressourcer, slet ikke er et fremskridt, men tværtimod en udvikling
trygdina hjá arbeiðsfólki, men tá so lítið verður gjørt burtur úr trygdini í heimunum, so heldur logikkurin líkasum ikki. Seinastu dagarnar hevur tryggingarfelagið gjørt nógv burtur úr
