ðið, t.d. við eini FAS-líknandi skipan og at t.d. íløgustuðul verður veittur. Summir siga, at fiskivinnan klárar seg ikki uttan stuðul úr landskassanum. Veruleikin er, at umframt alt tað, fiskiflotin leggur

ávirka onnur. - Í Íslandi tosa tey um at taka hvalaveiðu uppaftur. Men so eru tað ferðavinnan og fiskivinnan, ið gera vart við seg, og so koma fjølmiðlarnir uppí. Men royndirnar hjá okkum og í Noreg vísa

sum vit mugu ásanna at veiðan seinastu árini ikki er annarleiðis enn í 1970´unum og 80´ unum. Fiskivinnan og fjølmiðlarnir Samfelagið og fjølmiðlarnir sum heild hava ikki megna at fyrihildið seg til, at

á fiskivinnu okkara, støða má takast til, hvussu vit fyrihalda okkum til tann veruleikan. Skal fiskivinnan geva tey arbeiðspláss og tað peningaliga íkastið til føroyska samfelagið, sum er neyðugt, so mugu

men aðrir og størri vandar eru fyri framman, en at fólkatalið ikki veksur í øllum útoyggjum. Fiskivinnan í vanda Eg keypti herfyri ein pakka av leysfrystum fiskaflaki í einum Kvikly-handli í Danmark.

Føroyar, sum í gomlum døgum var eitt bóndasamfelag, við tíðini gjørdist eitt ídnaðarsamfelag, har fiskivinnan stendur fyri størsta virkseminum. Seinastur í røðini var løgmaður, Jóannes Ejdesgaard, sum eisini

móttøku frá politiska myndugleikanum Tá vit afturvendandi hoyra henda spurningin, um tað BARA er fiskivinnan, ið skal verða okkara høvuðsvinna, so er tað ikki sørt hugstoytt, at politikarar bara royna at

eru nøkur okkara millum, sum tora at váða og fáa í lag at gera íløgur í eina ótrygga vinnu, sum fiskivinnan altíð hevur verið - og framvegis er.

sammetingargrundarlag, staðfestir Durita. Skal ikki vera sart Sum veitari av arbeiðsklæðum, so er fiskivinnan eisini eitt náttúrligt virkisøki hjá Uniform. Tann parturin av arbeiðsmarknaðinum er í stóran mun

rakar, tí í allari restini av landinum, er virksemið sum vant. Støðan er ótolandi, serliga nú fiskivinnan er so hart kroyst frammanundan. Samstundis missur Fiskavirkið álitið hjá viðskiftafólkunum, tí