tónleikaumhvørvi, ítrottarbólkur, yrkisbólkur, bygd, oyggj, landspartur, land ella heimspartur. Eisini eru kyn, aldur og æviskeið avgerandi fyri málnýtsluna. Millum fremstu avbjóðingingarnar hjá føroyska samfelagnum

og sum tá mangan kann enda í beinleiðis bók­stav- og lógartrældómi, kær­leiks­loysi, ja, næst­an “kyn­ismu” - kensluloysi - og beinleiðis misskiljing av heild­arboðskapinum og lítl­ari og ongari fatan

naðinum á jøvnum føti við menn. Sjálvsavgerðrarrætturin er ein grundsúla undir javnstøðuni millum kyn.

Menniskju vita ikki, hvat vendir upp, og hvat endir niður. Vit ikki – heldur ikki tey lærdu! – hvat kyn er, og finna nýggjar samlívseindir og noyða málfrøðignar at uppfinna nýggj orð, sum samsvara nýggja

fleiri valdømum fáast at virka eftir ætlan, og har neyðugu javnvágirnar fáa eina veruliga trygd. Bæði kyn, øki og støða í samfelagnum annars uttan at seta hesi fyrilit upp ímóti hvørjum øðrum. Møguleikarnir

men hann valdi at liva eina borgara­liga tilveru, sum giftur maður við seks børnum. Sítt serliga kyns­liga frávik læt hann bera ávøkst í sínum verkum, tað ítøkiliga lopið niður í “avgrundina” gjørdi hann

føtur aftur. Hagtøl og gransking Blákrossheimið førir hagtøl yvir tal og slag av viðgerðum um árið, kyn, aldur, øki og hvussu ofta fólk hava verið í viðgerð. Men tað finnast ongi hagtøl yvir, hvussu tað

flutti seg frá hugs­anini, at skúlin bert snúði seg um at miðla vit­an (2). Kjakið fór eisini inn á kyns­býttar flokkar, har víst varð á, at áhugamálini hjá gent­um og dreingjum vóru sera ymisk, og at u

barnaland er, at øll børn fáa loyvi til at verða fødd - uttan mun til sosiala støðu, brek, rasu, húðarlit, kyn, etniskan uppruna o.s.fr. Fær eitt barn ikki rættin at verða føtt, so kann alt annað gera tað sama

hevur altíð, til allar tíðir, í øllum mentanum allastaðni í verðini verið til sum stovnur millum bæði kyn – langt áðrenn lóggivið varð um tað! Tað er nakað, sum eitur “hevd”. Hetta er eitt løgfrøðiligt hugtak