upplýsing. Ikki samkensla, men forstáilsi og viðurkenning, sigur Sigrið Sivertsen, stigtakari og foreldur. Hon heldur, at umstøðurnar eru nógv broyttar seinnu árini. Men hóast nógv er gjørt, so er eisini nógv tosað

í 1. deild ikki høvdu havt møguleikan, men úrtøkuna hevði tað ikki borið til at fingið størri, enn hon hevur verið higartil. Per Olov Andersson hevur undanvind. Størsta uppgávan hjá honum komandi vikurnar

burtur úr dystinum á Sandi móti GÍ. B71 fekk málini Gongdin í dystinum sunnudagin var hin sama, sum hon so ofta hevur verið, tá B71 er annað liðið á vøllinum. Við skilagóðum verjuspæli royndu teir at byrgja

koma til Danmarkar á fyrsta sinni í hesum máli, var støðan álvarslig, sera álvarslig. Men tað var hon eisini nakrar fáar mánaðir seinni. Tær 500 milliónirnar, sum vóru settar í Sjóvinnubankan, sum nýggjur

kappingini um fremsta plássið. Men í seinnapartinum av kappingini var úrtøkan hjá Ólavi soltnari, enn hon var í fyrra partinum. Lyklatalvini hjá Ólavi vóru í sætta og áttanda umfarinum, tá hann við svarta

sigur Edmund Joensen. Men kortini vísir veljarakanningin, at tað eru fleiri fyri fullveldinum og hon vísir eisini, at fýra út av hvørjum tíggju eisini vilja taka búskaparligu avleiðingarnar av fullveldinum

fara undir nýggja skúlaárið og vita, at nýggja fólkaskúlalógin er fingin undir land við øllum tí, sum hon krevur. Eingin sigur, at alt skal fáast at virka beinanvegin, men tíðarfreist skal verða sett á nú

náttúrligari menning? -Eg eri ósamdur. Grundgevingin er tann, at vit skulu fáa ta hálendsku sjúkuna. Og hon er eyðkend við, at lønirnar blíva ov høgar. Og lønirnar í Føroyum eru nettupp nógv lægri enn í Danmark

»Glataðu Spælimenninar«, beyð kona William, Lisa, øllum leikarunum heim og blíðskapurin var stórur, hóast hon tá hevur verið væl til árs komin. Roynt áður Mangan hevur verið sagt, at vit í Føroyum ikki eiga fólk

óg. Henda løgfrøðiliga tvístøða má loysast á tann hátt, at § 43, stk. 2, má skiljast soleiðis, at hon setir krav um, at landsstýrismaðurin á økinum hevur eina rættarliga skyldu altíð at syrgja fyri, at