onkustaðni, tekur hann turrisliga til. Sunleif Rasmussen heldur, at vit kunnu spegla okkum í íslendingum. Ísland er eisini ein heilt ung listatjóð. Men har hava tey ein heilt annan hugburð til list, tí tey síggja
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			Soleiðis kundu vit av røttum umskriva byrjanina á opinbáringini hjá Jóhannes evangelisti. Lond sum Ísland, Noreg, Finnland og Frakland liva stórt sæð upp til hendan málsetning. Vit eru eitt sera ungt listaland
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			ikki at samanbera okkum við tey heilt stóru londini, men vit kunnu heilt víst samanbera okkum við Ísland og Danmark, segði hann og vísti á, at tey eru dugnalig har. – Eg dugi ikki at síggja, hví vit ikki
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			lutvíst stórur partur av útflutniginum fer til Russland. Luturin til Russland er størri, tí at Noreg, Ísland og ES ikki kunnu selja til Russland. Samtakiið er í ávsían mun viðkvæmt fyri broytingum í rentustøði
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			talent. Og tað gera vit best við at arbeiða saman, allar ítróttargreinar. Um vit hyggja til Noregs og Íslands, sum eiga sera góð ítróttaravrik, síggja vit, at grannarnir duga at lata ymsar ítróttargreinar gagnnýta
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			bygdini tann fyrra partin av barnaárunum. Seinni flutti hann, saman við foreldrum og systkjum, til íslands, har pápi hansara sigldi við íslendskum skipum. Elis var sonur Drikku, ættað úr Hvalba. Og pápin
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			dystarstigum hvør. Norðurlond standa seg ikki av álvara. Svøríki er nummar 23, Norra 24, Finnland 25, Ísland 31 og Danmark nummar 35 eftir sjeynda umfar í dag. Føroyar eru ikki við hesaferð. Í áttanda umfari
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			upplivdi hon eisini, at ítróttur var henni ein góður máti at fella til. ##med2## – Tá eg flutti til Íslands, fann eg mær eisini okkurt at ganga til, men tá endaði eg við at fara til flogbólt, sum eg ongantíð
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			Í 2012 var Lucy eisini í Føroyum, tá ið hon steðgaði her í stutta tíð, áðrenn hon fór víðari til Íslands. – Eg havi altíð ynskt at komið aftur til Føroya. Eg steðgi tó heldur ikki so leingi hesaferð. Eg
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			sum íslendingar hava á ferðsluøkinum. Eins og manga aðrastaðni koyra ferðafólk í stóran mun kring Ísland í bussi ella egnum ella leigaðum bili. Hetta hevur havt avbjóðingar við sær, og neyðugt hevur verið