Seinasta versið í sanginum eftir danska prestin, Fibiger ”Í ungdómi stóð mær verðin so ljós og lokkandi góð”, talaði til Bjarta og hjálpti honum ígjøgnum, tá ið Gud kallaði hann til umvendingar, 21 ár

Bjarti og eg komu at kennast, tá hann eftir lokna skúlagongd tók leiðina oman á kaina og kom at starvast hjá okkum í 1978. Her var Bjarti við til at leggja enn betri lunnar undir eina fyritøku í menni

eyðkennum. Tað er við sorgblýdni, og einari undarligari kenslu, at sita her í kvøld og skrivið minningarorð um teg mín góði vinur. Vit høvdu aðrar ætlanir, nú Jóanssøkan nærkast. Hóast tað, at tú øll árini

Hugtungur setist eg at skriva hesi minningarorð um mín góða vin og starvsbróðir Bjarna á Válinum. Bjarni og tvillingsbróðurin Árni vóru bornir í heim á Válinum, Vestmanna, sum yngstir av 11 systkjum. Mamman

Góða Birita Tað er so ógvuliga svárt at seta seg niður at skriva minningarorð um teg, tú, sum eigur at vera ímillum okkum. Hevði tú verið á lívi í dag, so hevði dagurin í dag 22. septembur verið tín f

Týsnáttina 14. desember doyði Birgir Simonsen, skipari. Árini vóru 89. Hann var føddur í Hoyvík, á trøðni Uttan fyri Garðar. Pápi hansara var Johan Simonsen, skipari, vanliga kallaður Johan í Hoyvík.

Seinast vit báðir Birgir hittust var næstseinasta leygardag. Eg hevði saman við synunum verið eftir harum og hitti Birgir Uppi undir Brekkum. Lítið grunaði tað okkum, at hetta varð seinastu ferð at vi

Birgir kom eitt sindur óvæntað inn í familjuna. Umdømi hansara leyp framman fyri honum, og søgdu øll, eg møtti, at tað var ein framúr skilamaður, ið systirin hevði fingið. Óansæð við hvørjum fyrivarni

Vit komu at kennast sum smádreingir norðuri við Gjógv, og hóast tað vóru 2 ár og 1 mánið ímillum okkum, vóru vit nógv saman, kanska einamest av tí, at vit høvdu gittaran og sangin sum felags áhuga, og

Tá ið eldri sonurin og eg fóru út at geva okkara langommu og ommu á Selheyggi jólapakka í fjør, tóku vit hesa myndina. Ikki visti eg tá, at hetta skuldi blíva seinasta myndin, eg tók av míni kæru ommu