Hin 14. september í ár bar In.fo eina forvitnisliga søgu um ein 22 ára gamlan mann úr Mandal í Noregi, sum hvarv sporleyst í 1955. Orsøkin til søguna á In.fo, var, at ein eldri maður í Mandal, nevndur
eina rúgvu av mistøkum, ið vórðu eirindarleyst sektaði. Tað var stórt mistak av NSÍ málverjanum, sum bar við sær, at B36 minkaði um munin til 4-1. Tórður Thomsen vildi ikki sleppa bóltinum, og so bríkslaði
heimamenninir so sera sannførandi. Væl skjótari enn mótstøðumenninir á beinunum og í spælfatan, og tað bar við sær heilt sannførandi verjuspæl, og at NSÍ so at siga ongantíð megnaði at vinna seg í heilt upplagdar
Magni á Deild. – Báturin roynist sera væl. Vit høvdu sjaskveður við Lindsenes í Suðurnorra, og hann bar seg sera væl í sjónum. Vit sigldu við fullari ferð í ringum sjógvi, og vit merktu einki. Hetta er ein
upp á spæl, fingu vit at vita, at Estra hevði prentað ta dulnevndu lortaspannina, sum Posta síðani bar út, og soleiðis stoytti í høvdið á Heðini Mortensen. Men Estra vildi ikki siga hvør hevði bílagt uppgávuna
til 3-1 tók intensitetin burtur, og tað pyntaði, tá ið Sebastian Pingel heilfluktaði til 4-1. Tað bar til at fylgja gongdini her http://www.in.fo/matches/ B36-Víkingur 3-5 (2-2) 0-1: Sølvi Vatnhamar 0-2:
tiltakið onkustaðni og varnaðist, at á listanum yvir luttakandi lond vantaði Føroyar. Eg hugsaði, at tað bar ikki til, at vit ikki vóru við, tá so nógv onnur av heimsins londum vóru við. So eg setti meg beinanvegin
neyvan hesar 2,8 mió., sum koma at føra okkum í búskaparligt óføri, havandi í huga m.a., at landsstýrið bar eina Saltsiloverkætlan í Tingið, sum varð samtykt á miðjari nátt uttan at vita, hvat endaligi raks
hevur havt nakra ávirkan – og tað halda nólsoyingar var avgerandi – skal vera ósagt, men hesaferð bar til. Føroyingar yvirhøvur vóru byrjaðir at missa vónina og hugin fyri ætlaða bragdinum hjá Ova Joensen
hevur havt nakra ávirkan – og tað halda nólsoyingar var avgerandi – skal vera ósagt, men hesaferð bar til. Føroyingar yvirhøvur vóru byrjaðir at missa vónina og hugin fyri ætlaða bragdinum hjá Ova Joensen