eftir tjaldursungum. Tú elskaði lív pabba, og var so fullur av lívi. Veit at tú plagdi at kava og svimja beint uttan fyri neystið har bládypið er. Minnist vit svumu uppi í gamla svimjihyli, tú kavaði altíð
tær til Klaksvíkar, har tú lærdi okkum at svimja. Tú hevði so gott tol og dugdi tú eisini so væl at læra frá tær, tú gavst ikki, fyrrenn vit øll dugdu at svimja. Góði babba, ongantíð gloymi eg, tá ið tú
tað út til búfólkið. Onkuntíð gingu vit túrar við Janu og tá Jana ikki kundu fara at svimja, tá fóru vit báðar at svimja. Tá eg fór til Frankaríki og Álands bað tú meg binda mær einar skóleistar at ganga
ongantíð fyri at geva familjuni upplivingar sum t.d. at koyra til Havnar ella Klaksvíkar fyri at svimja við teimum, ganga til fótbólt við soninum ella sum tá Verna fór ein túr til Namibia at ferðast í
teir góð mál í lívinum. Ove við at útvega teimum ungu í heimbygini ein svimjihyl, so tey lærdu at svimja, Karl Anton at útvega teimum ungu betri og hóskandi umstøður at venja tónleik og framføra konsertir
maður hennara doyði. Hon var ógvuliga røsk og var til arbeiðis hvønn dag. Henni dámdi m.a. væl at svimja og var ein av sonevndu »morgunfrúunum«. Eisini var hon álitið, tá ymsar veitslur skuldu haldast í
hann í mong ár sín privata svimmjihyl standa til taks, soleiðis at bygdarfólkið hevði møguleikan at svimja inni hjá honum. Hann legði nógv fyri og spardi ikki seg sjálvan – havi hoyrt frásagt at hann var
teir báðir. Komin aftur úr flogfarinum, ja so var bara at smekka dreingirnar í bilin - til Havnar at svimja, út til Bíggjar til ommuna og abban osv. Tosaði við Guðrun í kjallaranum leygarkvøldið, tey høvdu
búðu á bygd, eisini kendu gerandisdagin hjá Mikkjali aftur. At spæla við bilar, spæla sjórænarar, svimja við pápanum og á seiðaberg við abbanum, har Mikkjal sjálvandi fór oman í Vágsbotn at halda tráðu
Ein slíkur samanburður er púrasta burtur við. Seyðurin kann ikki flúgva, men fiskur kann saktans svimja upp um ta hædd, sum trolið, ið gongur eftir botninum og einar sjey metrar upp, hevur. Tummas Chr
