ein drúgvan uttanlandatúr at læra serskósmíð. ---- Eg fann hann mest á søguslóð, har góður hann mær var, eg minnist hann for spjøldur góð, sum hegnishond hans skar. Eg minnist hann for gummibond, hann skar [...] kvirra er um garðin, har lot nú syngur sorgarlag: “Skómakarin er farin.” Hann sat har mangan nátt og dag í sínum góða yrki, at fáa skøtt og bøtt alt tað, sum fólk bar til hans virki. Eitt smíl, eitt prát
ein drúgvan uttanlandatúr at læra serskósmíð. ---- Eg fann hann mest á søguslóð, har góður hann mær var, eg minnist hann for spjøldur góð, sum hegnishond hans skar. Eg minnist hann for gummibond, hann skar [...] kvirra er um garðin, har lot nú syngur sorgarlag: “Skómakarin er farin.” Hann sat har mangan nátt og dag í sínum góða yrki, at fáa skøtt og bøtt alt tað, sum fólk bar til hans virki. Eitt smíl, eitt prát
ein drúgvan uttanlandatúr at læra serskósmíð. ---- Eg fann hann mest á søguslóð, har góður hann mær var, eg minnist hann for spjøldur góð, sum hegnishond hans skar. Eg minnist hann for gummibond, hann skar [...] kvirra er um garðin, har lot nú syngur sorgarlag: “Skómakarin er farin.” Hann sat har mangan nátt og dag í sínum góða yrki, at fáa skøtt og bøtt alt tað, sum fólk bar til hans virki. Eitt smíl, eitt prát
og fekk koyrikort, minnist eg hvussu frían eg føldi meg. Eg helt at tað var so fantastist at fáa koyrikort, tað er næstan óbeskriviligt. Eg haldi, at tað er ringt at greiða frá, fyri at øll skullu skilja [...] bara so harmiligt at fólk ikki læra av slíkum. Vit vita øll, at ein bilur er ein deyðsfella, um vit ikki bera okkum rætt at í ferðsluni. Og so at koyra fullur, ja hvat skal man siga – vit læra tað tíverri [...] og eg komi ongantíð at fyrigeva mær sjálvum hetta, men tað kann eg ikki brúka til nakað. Eg havi ongan annan møguleika enn at læra meg at liva við avleiðingunum – og tað haldi eg, at eg havi lært. <BR><BR>Eg
nýggjárinum minnist eg, at vit plagdu at fara niðan á Oyggjarvegin at standa har og hyggja eftir tí flotta fýrverkarínum, í bleiv skotið upp. Og so mamma, fekk Åge eina heilabløðing, sum gjørdi at hann bleiv [...] koma omma og Karstin niður at vitja teg og vera har hjá tær, eg velji at fara heim til børnini í Hirtshals, minnist at omma ringdi heim til mín sunnumorgun 25. oktober og sigur, at tað vildi veri gott, um [...] er tí ikki so nemt hjá tær at koma har, ið hann liggur. Eg var niðri og vitjaði hjá tykkum, tá fóru vit eisini at vitja Åge, tá sá eg eisini, at hann var nógv farin, men tú sat uppi yvir honum, tá íð hann
hann minnist í so máta, sigur hann, at tað kanska serliga vóru tvær. Og at tær báðar hava við Allan Simonsen at gera. Bjargaði okkum - Fyrst og fremst, so minnist eg væl, tá tað eydnaðist okkum at fáa Allan [...] hetta fyri teimum, men tað eydnaðist so at fáa Allan til venjara. - Og satt at siga, so var hann júst rætti maðurin til rætta tíð hjá okkum. Tørvurin hjá okkum var at fáa eitt navn, sum kendi spælið á egnum [...] lítið at greiða myndugleikunum í Estlandi frá hesum. Fingu teir sín vilja, so varð Allan snøgt sagt sendir retur aftur til Føroya, men tíbetur megnaðu vit at greiða støðuna. - Og eg má siga, at tað var
eisini yvirsær tað faktum, at tað eru tey, ið eru 10 ára gomul í dag, sum skulu siga hvar skápið skal standa um tvey valskeið. Ein av orsøkunum til at vit hava val 4 hvørt ár er, at veljaraskarin ikki er tann [...] roynir at fyrigykla fólki, at tað ongan veg hevur gingið við yvirtøkum. Tað er ein beinleiðis niðurgering av teimum monnum, ið hava rátt fyri borgum á hesum landi tey seinastu nógvu árini. Hvør minnist ikki [...] eigur man ikki at lasta hvørki undanfarnar ella komandi samgongur fyri. Flogvøllurin skuldi yvirtakast, men sjálvt tað málið megnaði núverandi samgonga ikki at loysa. Nú vil man fyri at kompensera fyri
rættaði tað til” í hoygging”. Tað sum eg serliga minnist til var, at Frida kom til mín aftaná og segði, at tað var rætt av mær at siga “í hoyna”. Fridu dámdi at ferðast, og kundi hon viðhvørt vera nokk so leingi [...] smágentu, og eg var errin av, at Frida kundi gera so fínar knappar. Tað var eisni har, at eg sum 5 ára gomul smágenta sat modell til tveir málningar. Tað var ikki altíð so lætt at sita still, tí løturnar kundu [...] Frida var tá 55. Magdalena fortaldi mær, at í sjúkrakassanum stóð ein plátuspælari, og at Frida plagdi at taka grammufonplátur við til arbeiðis. Eg varð forvitin at vita, hvat tær lurtaðu eftir. Ein sangur
dama sigur »bíða við«. Aftaná at tvey nummur eru drigin kemur hon aftur og spyr: »ringja tygum úr Havn«. Hesum játtaði eg og gav henni navn og telefon nummar. Hon sigur, at tvey onnur hava ringt, tygum [...] tøl ringir klokkan, og Rudold sigur »Bingo - vit hava fingið bingo-bingo«. Eg minnist ikki, hvaðani vinnarnir vóru. Eftir sat eg firtin við hesum spurningum: 1. Hví slapp eg ígjøgnum? 2. Hví helt spælið
nakað, tú plagdi at siga, at tú fekk ikki meira á tínar herðar, enn tú kundi klára at bera. Tú og Oddfríður, fingu nøkur góð ár í Esbjerg. Vit systkin hava tær nógv at takka fyri Oddfríður, at tú var um mammu [...] Soleiðis minnist eg eisini barnaárini, altíð fult av fólki. Vit eru jú 8 systkin, og øll høvdu vit onkran heim við, tá plagdi tú at siga, at har hjartatúm er, er eisini húsrúm. Tú elskaði at hava nógv [...] tað var mangan strævið at vera í Føroyum og vita at mamma var sjúk, men at tú var har hjá henni, hjálpti so ótrúliga nógv. Í november seinasta ár flutti Sunnleyg niður til tykkum at búgva, og tú mamma var
