eina røð av kronikkum í Politiken, og teir alraflestu snúgva seg um føroysk viðurskiftir. Somuleiðis gav hann í 1927 út bókina »Danmark og Færøerne«, sum er eitt framúr íkast til kjakið um viðurskiftini ímillum

eina røð av kronikkum í Politiken, og teir alraflestu snúgva seg um føroysk viðurskiftir. Somuleiðis gav hann í 1927 út bókina »Danmark og Færøerne«, sum er eitt framúr íkast til kjakið um viðurskiftini ímillum

tí almenna fyri síni avreksverk, og tí vakti tað miklan ans, tá hennara háting, Elisabeth drotning, gav Bobby Charlton Sir heitið. Glenn Hoddle, venjarin hjá eingilska fótbóltslandsliðnum, hevur ein hugburð

liði, og Poli Hansen síðani fekk tveir minuttir, gjørdi Kyndil bart og setti StÍF uppá pláss. StÍF gav upp, og seinastu minuttirnar øktu Kyndlamenn munin við fýra málum, til endaliga úrslitið 29-22. Hjá

vóru á Skála og spældu móti StíF, og har var heimaliðið sterkari. Sigurin var uppá trý mál, og hann gav ábendingar um, at StÍF aftur í ár fer at verða við millum tey fremru liðini. Mikukvøldið verður ein [...] ár, og ikki bara sum vanligt, at Neistin strýkur frá øllum, hevði nógv verið vunnið. Fyrsta umfar gav ikki ábendingar um hetta, men nú er fyrsta umfar bara fyrsta umfar...

síðani var fíggjarliga kreppa í Esbjerg, men lokala vinnulívið tók seg saman um hart rakta felagið, og gav tí bæði eina ítróttarliga og fíggjarliga innspræning, sum skuldi føra við sær fótbólt í bestu deildini

samskipanarbólkinum. Sunnukvøldið 2/2-97 var eg troyttur av øllum og ringdi til Suna Merkisstein og gav honum boðini at eg tímdi ikki at telva við. Mánakvøldið 3/2-97 ringdi Suni Merkisstein til mín. »Tú

upplýsingum um eftirkomararnar hjá hesum nógv umrødda manni í Føroya søgu. Nólsoyar Pálls Grunnurin gav út og skipaði eisini fyri hesum tiltakinum. Anna Sofía fekk herðaklapp og blómur Eftir at Páll Patursson

Jens Pauli Heinesen var bert 21, tá ið hann legði til brots við stuttsøgusavninum »Degningsælið«, ið gav góðar vónir um komandi verk frá høvundinum, men samstundis eru tær yvirhøvur stuttu søgurnar ofta ólidnar

so mangt at sagt um henda mann, sum var so fjøltáttaður, og sum ikki altíð dansaði á rósum. Lívið gav honum mong høggini, men hann fótaði sær kortini, har ið mangur annar helst hevði ligið eftirá. Hann