og tøkk. Hann var ein Guds merkis­maður, ein andaligur vegleiðari og ein faðir anda­liga sæð fyri meg, sum hann var fyri so mong onnur. Minnið um Osvald bróður, hirðan fyri Guds fólki og evangeliumsboðaran [...] og øll teirra. Sólsettum fjøllum yvir fara ein dag skal eg Jesusi hjá at verða, Honum, sum elskar meg. Niðurlag: Sólsettum fjøllum yvir Himmalin bíðar mær. Sólsettum fjøllum yvir, Frelsaran skoði eg har

ser på mit blod, min familie, mit navn og meget af min tanke og væremåde. Uddannelsesmæssigt er jeg dansker. Jeg har ingen skolegang på Færøerne. Jeg holder meget af at bo heroppe, men der er bare nogle

nummar 660, ljómar ein kvinnurødd innan fyri pengarnar. Jú, tað gongur framá, stig fyri stig, uggi eg meg sjálvan. Eitt fram og tvey aftur. Hugsi um hetta samfelagið, har sum dugnaloysi og seinføri, slendrian [...] verður 16.00? Ætlaði pínadoyð at fáa hesa flytingina flutta í dag. Tí skundaði eg mær oman, sníkti meg úr arbeiðinum, onga staðni inn á vegnum. Tíverri, klokkan er fýra, nú er stongt, men tú ert vælkomin

Pidda og Hildu inni á Fjørð, Eyðálvi uppi á Heygum og Brynjálvi og ikki minst í Havn, har eg kendi meg sum heima hjá Hjalmari og Brynhild í skúlatíðini úti á VBV síðst í 1940-árunum. Skyldskapur, vinskapur [...] eftir. Nú er bara eftir at ynskja tær so hjartaliga tillukku við áttatiáradegnum – nú hevur tú fingið meg aftur! ----------- Gamli vinmaður og skyldmaður tín, Ívar

tryggjað eitt al­ment flutn­ings­sam­band til meg­in­land­ið, so átti boð­skap­ur­in hjá al­menna flutn­ings­f­el­ag­num eisini at ver­ið at eggja ferða­fólk­um av meg­in­landi­num at koma til Før­oya at ferð­ast –

at smíða eitt lag, so bar tað ikki á mál. Floksfelagirnir blivu við at spyrja meg, nær tey kundu hoyra sangin, og eg bar meg alla tíðina undan og segði, at tey skuldu nokk hoyra hann, tá hann var liðugur

heitinum “Ræðuliga gott,” har fólk kunnu skriva tær góðu søgurnar um at búgva í Føroyum. Eg gleði meg at hoyra meira um kanningina, men eg má viðganga, at skepsisin var stór týsdagin (tá hetta Eygamálið [...] vit annað páskakvøld gjørdu okkum til reiðar at fara í holt við gerandisdagin aftur. Orðini minntu meg um abba, sum plagdi at siga “Et strid vort liv monne være.” Eg hámeti báðar, tí veruleikin er nakað

ikki hendir. Samstundis skal eg aftra meg við at siga mína meining um tað, ið fjølmiðlarnir velja at kunngera - og serliga tað, sum teir velja at sálda frá! Leggi eg meg út tí hetta, misnýti eg mítt politiska

kanska er meira ábart enn tey flestu, so meti eg meg at vera nógv undirlønta. Lønin endurspeglar hvørki ta ábyrgd, eg havi, ella svarar til, hvat eg meti meg hava uppiborið av rímiligari viðbót fyri tað arbeiðið

viðmerkingar til tað. Fíggjarlógaruppskotið skal vera í Løgtinginum 1. oktober, so tú kanst spyrja meg tá, sigur Jóannes Eidesgaard. Alt týðir uppá, at samráðingarnar standa í botni, og í gjár kom samgongan [...] men vil ikki út við, um hann roknar við at fáa semju í samgonguni fyri uppskotinum. - Um tú spyrt meg týsdagin klokkan 17, skal eg svara tær, sigur Magni Laksáfoss. Afturgongd í veljarakanningum Tað eru