verður flutt til Danmarkar. Tað merkir at vit sjálv - við løgtingslóg - í samstarvi við Danmark taka ta støðu, sum NATO mælir til. Nokta vit, kemur eingin eftir okkum. Men so hava vit eina trupla støðu,
nógv nevndin helt, at hvør luttakari kundi betrast til 1. mars 2015. Nevndarlimirnir komu at enda til ta niðurstøðu, at senda hesi fólkini til Boston: Dánjal Martin Hofgaard, Toni Dam, Ingibjørg Thomsen,
sum fær gleði av einum vita langt inni í landinum? Hvat man fara at henda, tá ið Mimbo Jimbo tendrar ta ovurstóru elektrisku peruna? Og hvat er tað, sum fjalir seg í mjørkanum? Jakob Martin Strid hevur skrivað
Magnus Tausen, stjóri á Námi ----- Tann dagin gloymi eg ongantíð. Ta løtuna komu boðini úr útvarpinum, at Føroyar í grundini vóru farnar á húsagang. Vit høvdu fíggjarliga forkomið okkum og vórðu sett undir [...] k, sum sótu køld og høvdu ikki ráð at gjalda fyri oljuna. Tær samrøðurnar hava brent seg í minnið. Ta støðuna mugu vit ikki koma í aftur! Tíðin lekir øll sár, verður mangan sagt. Tað kunnu vit saktans
Viðgerðarstovan. - Sjálvt um øll mannagongd fylgir kunngerðini, letur Almannastovan børnini ganga uttan ta hjálp, ið tey hava fyri neyðini og rættindi til. Heilsumálaráðið og Almannaráðið lovaðu í fjør, at
eftir eini nýggjari meting frá kriminalforsorgini um mannin, og nú tað er komið, er dómarin komin til ta niðurstøðu, at maðurin fær 60 daga treytaða fongsulsrevsing, við eini royndatíð í eitt ár. Harumframt
síðani fyrsta dystin, sum var í Akranesi móti Íslandi 24. august 1988. Bara ein spælari, sum var við ta ferðina, er framvegis á landsliðnum. Tað er Jens Martin Knudsen, sum hevur metið í tali á landsdystum
týsdagin felags kæru frá tilsamans fimm eigarafeløgunum í Hoyvík og Inni á Gøtu. Íbúgvarnir í økjunum kæra ta umhvørvisgóðkenning, sum hitamiðstøðin longu hevur fingið. Les eisini: Eigarafeløg: Ein spurningur
Elizabeth og hennara familju. Bretska kongafamiljan hevur verið útsett fyri nógvum seinastu árini eitt nú ta ið Prinsessa Diana doyði í 1997. Diana var tann best umtókti limurin av bretsku kongafamiljuni, og
brúkti eg bara føroyskt tilfar til míni klæði. Hetta hevði við sær, at eg ikki kundi fara at keypa ta lidnu vøruni, men var noydd at sita heima og virka klædnatilfarið til, sigur Borgny. Borgny tøvdi,