umroknaðir og vektaðir upp ímóti hvørjum øðrum. ? Úrslitið er sjálvsagt, at trýstið á fiskastovnarnar vaks, tí ein fiskidagur hjá einum 80 tonsara er nógv effektivari enn ein dagur hjá einum 18 tonsara. ?

Tað var langt millum húsini frammi í Dal í Kollafirði, tá Jens Marni Hansen vaks upp. Tað førdi til, at eg ofta ongan hevði at spæla við, og tí máttu aðrar leiðir troytast, sigur Jens Marni Hansen. Men

skal búgva í, sigur Helen Leslie-Jacobsen við Sosialin um vikuskiftið. Hon var fødd í Liverpool, men vaks upp í ymiskum býum í Onglandi. Hon hevur eisini búð í Íslandi, og í løtuni býr hon í Noregi. – Eg [...] stúrir ikki fyri at flyta úr størri landi til minni land og stundum smáar umstøður í Føroyum. – Eg vaks upp á bygd í Onglandi, og eg havi búð á bygd her í Noregi, so eg eri von við, at búgva á minni plássum

sama hátt um fleiri viðurskifti, men sjálvandi eri eg sprottin úr tí politiska umhvørvinum, sum eg vaks upp í, segði Gunvá. So hjartansfegin Sum vera man var fult hús á Kráargøtu, tá úrslitið av býráðsvalinum

mest spenn­­andi, tá eg havi so fáar ætlanir sum gjørligt, tí tað letur upp fyri tí ókenda. Tá eg vaks upp, var onki inter­­net ella aðrir margmiðlar. Vit høvdu plátuspælaran og útvarpið. Tí spældu vit

eisini hendan hátíðardagin í Miðvági, minnist Alma. Mist nógvar Alma er fødd í Sandavági, har hon vaks upp. Mamman var úr Vestmanna, og Í Vestmanna var Alma eisini ein part av ungdóminum. Arbeiddi fisk

høvdinum, men kundi fjala beru blettarnar við tí hárinum, sum hon framvegis hevði. Eftir stutta tíð vaks hárið aftur javnt um alt høvdið, og so bleiv ikki so nógv meir hugsað um tað. - Aðru ferð eg misti

rúsevnaráðgevari. Forsømdur smádrongur Sjálvur fekk Martin Kúrberg ein ringan start í lívinum. Hann vaks upp í einum misnýtaraheimi, har hann varð illa forsømdur og tað kom hann sanniliga at svía fyri. Bæði

av hesum. Tað er tað mest irriterandi haldi eg og ikki sørt niðurgerandi eisini. Graham Bell, sum vaks upp í Edinburgh og sum piltur óivað hevur undrast stórliga á fantastiska Sir Walther Scott minnisvarðan

nakað, sum manglaði. Eg vaks upp á Reyni, og har sá eg hini børnini leiðandi pápa sín, og tað føldi eg manglaði í mínum lívi, sigur Njál Djurhuus. Royndi at leita Sum hann vaks til, royndi hann eftir førimuni [...] og um 9 ára aldur hevði hann funnið út av, at hann – í mun til onnur born – ongan papa hevði. Eg vaks upp hjá ommu og abba, og tá eg spurdi tey, hvar pápi mín var, søgdu tey, at tey høvdu funnið meg aftan [...] men alla staðni rendu tey seg í múrin, ið var bretska herleiðslan. Eg hevði ein góðan barndóm, og vaks upp sum ein beiggi til systkinini hjá mammu míni, og um tú í dag spyr tey, so kalla tey meg enn fyri