at tað sita mong foreldur í dag og hava nógvar ymiskar tankar koyrandi í høvdinum. Tað eru túsund ting, sum skulu eydnast. Hetta er dagurin, hvar eingin av okkum skal snáva í nøkrum. Hvørki tit konfirmantar

júst tað rætta at vita frá honum, greiðir Margareth frá. - Eg fekk eftir einari lílta løtu sagt nøkur ting við fólk, sum eg langt síðani skuldi havt sagt við tey. Eg veit eisini, at fólk fóru at biðja fyri

taka við hesi nýggju avbjóðingini, tí okkurt segði mær, at um eg skuldi fáa møguleika at royna onnur ting, so var tíðin búgvin til tað, sigur Teitur Poulsen og leggur afturat: - Eg sigi sum sangskrivar­in

løgtingsmenn fáa betri búskaparligar karmar enn støðan er í dag, soleiðis at serstakliga andstøðu-ting-menn kunnu rinda fyri serfrøðingahjálp. d) Viðgerð í ?politiskum bólkum? At enda skal nevndast, at

vant til i København. - Det er tydeligt, at folk har en anden og mere afslappet indstilling til mange ting og til tiden. Jeg tror, at det blandt skyldes geografiske årsager, afstandene er simpelthen ikke så

1998. ? Tað vísti seg skjótt, at fyri at vera politikari er neyðugt at passa allar skógvar. Eg fór á ting við eini hugsjón, og tað var at arbeiða fyri tey ringast staddu í samfelagnum. Men tá ið eg ikki vildi

húsagang, men fleiri av hesum hava eisini klárað seg ógvuliga væl. ?Her verður talan um nøkur heilt onnur ting, um vit skulu hugsað um at keypa stórar almennar fyritøkur fyri nógvar pengar, og síðani víðari við

Neistanum, venjari hjá einum U-16 liði, umframt at eg spældi bæði hond- og fótbólt, so tíðin til onnur ting var ikki hin stóra. Sæð í bakspeglinum, so veit eg ikki, um eg hevði tíma at gjørt tað sama eina ferð

við at skriva føroyskar leikir, eisini av nýggjari sniði og innan øll sløg. Tað henda nógv avgerandi ting. Ikki bert nýtt ártúsund, men eisini her heima í Føroyum hendir nógv. Sjónleikurin eigur at spegla

a´­m­er­ik­anska grundlógin í 1776, norska grund­lóg­in í 1814, danska grund­lógin í 1849, sum eisini varð ting­lýst í Føroyum í 1850, fingu ­í­blást­ur frá franska baróninum Charl­es de Montesquieu (1689-1755)