koma upp á tal, tí tann flutningurin átti ein part av lívinum í Atlantsflogi, segði Jenis av Rana. Bill Justinussen, sum var landsstýrismaður í teirri samgonguni, váttar, at hann hevði tað frammi á lan

av niðurleggingum, heldur hann. Hann leggur afturat, at fleiri eldri fólk hvørki eiga teldu ella bil og hava tí rættiliga avmarkaðar møguleikar at fara úr bygdini. ? Tey eldru kunnu tí lætt verða sett

Bill Justinussen, løgtingslimur Nú vit eru farin um gáttina til eitt nýtt ár við ófrættakendum tíðundum bæði her heima og úr eysturasiu, kann tykjast týdningarleyst at viðgera okkara egnu heimligu viðurskifti

sjálvandi eitt vandamál, at fólk í ymiskum økjum í USA og ávisir bólkar eta seg til deyðis og bert koyra bil. Hetta rakar serliga arbeiðarastætttina, tey svørtu og ungdómin. Feittið er illa fordeilt, tí tað eru

skuldi koyra ímóti teimum. Við rundkoyringina í Kollafirði hittust teir, og Pauli tók sonin í sín bil og koyrdi so beint á Landssjúkrahúsið. Ómetaliga heppin Menninir í hinum bilinum ringdu so til Barbaru

- Tað er gott at kunna sleppa burtur frá bókunum eitt bil, - og ja, royna tað ein hevur lært í praksis, sigur Magnus. Hann lesur í løtuni til sivilverkfrøðing, men hevur eisini onnur áhugamál. Saman við

ahúsinum, og teir fýra politikararnir, ið sótu við pallborðið, Hans Pauli Strøm, Jørgen Niclasen, Bill Justinussen og Finnur Helmsdal, høvdu nógv um at verða, tí fólk høvdu nógv at spyrja um. Lovað varð

spurnartekin við, hvør tað er sum ræður viðvíkjandi hýru­­vognsloyvunum, er tað býráðið, ella eru tað bil­støðirnar. Formaður í hýruvognsfelagnum Samfylking er Magnus Fuglø.

so væl hesa tíðina; hvørja ferð, mamma ikki var í nánd, og vit høvdu møguleikan, tumlaðu vit onkran bil og vóru á veg til Sørvágs aftur. Mamma var ongantíð í iva um, hvar hon skuldi leita, tí vit vóru jú

dagligur kostur, mugu vit tora at siga frá ella rópa varskó. At tora At tora, er at missa fótafesti eitt bil, men ikki at tora, er at missa lívið, sigur Søren Kierkegaard (1813-55). Katrin Dahl Jakobsen tordi