ið vera skuldi súltutoy, bleiv líkasum ein heild. Har var einki at gera. Men hvat so? Jú, her mátti okkurt stuttligt fáast burtur úr. Vit fóru undir at kóka kaffi og fáa sett á borðið, men bert til ein
ARNE WINTHEREIG, Sambandsmaður ---- Ein av størstu avbjóðingunum, okkara samfelag stendur frammanfyri, er, hvussu vit fáa fólkavøkstur aftur í Føroyum. Hvørt ár fara væl omanfyri túsund ung fólk
málrøkt. Ein slíkur móðurmálsdagur kundi sett málrøkt í hásæti – og givið okkum øllum, sum dagliga nýta málið í okkara starvi, íblástur og nakað at stremba eftir. At hava góðan hugburð til málið [...] mars, sum er føðingardagurin hjá V. U. Hammershaimb. Tað er heilt víst skilagott, at vit hava okkara egna móðurmálsdag, og at halda hann á føðingardegnum hjá Hammershaimb er sjálvandi eitt [...] um, at tað eydnaðist nøkrum fólkum í næst síðstu øld, við V. U. Hammershaimb á odda, at skapa okkum skriftmálið, sum var horvið. Tað er ikki hissini bragd at endurskapa einum fólki og eini tjóð
skipan, sum ikki megnar at halda eina politiska stevnu. Ella vit kunnu siga, at hetta lýsir so væl okkara politisku skipan, har mál ikki verða viðgjørd professiónelt, men har onnur atlit altíð [...] hjá politikarum... Men semja tykist valda um, at Vága Floghavn ikki skal fíggjast av ferðafólki. Okkurt bendir eisini á, at nevndin í Vága Floghavn eisini hevur hesi sjónarmið, tí hon hevur júst
skattalætta at oyðsla við, og tit munnu helst hava fingið minst tað, meðan flakakvinnan, sum kundi økt okkara framleiðslu, neyvan man fara at síggja nógv oyru. Tit vardu tykkum manniliga í Løgtinginum [...] hava tit helst eisini fingið rikið nakað nógvar av teimum av landinum. So kunnu vit øll gleða okkum til eitt samfelag fult av pensioneraðum politikarum og øðrum gomlum monnum; uttan órógvandi
Bárður Nielsen Tinglimur Sambandsfloksins Búskaparvøksturin í okkara parti av heiminum hevur verið drivin av nýskapan, menning og bíligari framleiðslu í láglønar londum. Við at útflyta [...] hægri livistøði. Fyrimunirnir vit áður hava havt av hesum eru minkandi, ríkidømið er útjavnað, og okkara búskapur er tí undir trýsti. Komandi árini í Føroyum verða avbjóðandi, vit skulu tryggja væ [...] stovnum, beinraknar raðfestingar og í ringasta føri niðurleggja onkrar tænastur. Vit skulu krevja okkara part av øllum tilfeingi vit hava rætt til, bæði tá talan er um rávørutilfeingið og okkara part
samfelagið burturúr fiskiríkidøminum. Tað er serliga fiskivinnuni fyri at takka, at vit kunnu kalla okkum eitt framkomið væl-ferðarsamfelag. Tað er hugaligt at síggja, hvussu fiskivinnan, bæði á sjógvi
kjallaranum.« Fatið var fyrst farið upp undir loft og so niður í kjallaran. Vit høvdu annars fyrireikað okkum til, at hetta kundi henda. Eg hevði pakkað steintoyið í húsinum niður í tvær baljur og legði løk
neyðugu avgerðirnar í fiskivinnumálum. Á henda hátt hevur løgmaður møguleikan at fáa okkurt gjald í landskassan, sum kann kompensera missin upp á tær sløku 200 milliónirnar, sum
liggja beint fyri eru m.a.: »Hvussu hava okkara børn tað her í Føroyum?« – Tora vit at blanda okkum uppí, um vit síggja eitt umsorganarsvikið barn? – Kundi hetta hent í Føroyum? Og tí hevur
