umhvørvi við vanligum menniskjum, men fitt av lýsinum niður yvir søguna stavar frá Poe, og í sínum lag fær hetta aðrar skuggar fram enn teir vanligu. Hartil kemur, at tann tvítáttaða kenslan av angist og

ymskjum. Týskland er altíð góður marknaður hjá einum flutningsfelag, og hugaligt kundi verið at fingið í lag ein rutu millum Vágar og Týskland, ásannar Magni Arge. Men tað krevur í fyrsta lagi, at einhvør týskur

og fleiri lesandi inn, so fylgir fíggingin ikki við virkseminum. Nú boðar Setrið frá, at við hetta lag noyðist Setrið at gera øgilig sparitiltøk fyri at fáa tað at bera seg fíggjarliga. Ein álvarslig avleiðing

kunna eyðnast tykist tó vera neyðugt við onkrum slagi av kjak-samleika. Tað er sera ringt at fáa í lag eitt dygdargott t.d. politiskt kjak, um kjakforumið íður av "huldufólki", soleiðis at ein ongantíð

afturlatin. Ì hesum sambandi heldur hann, at tað eisini er neyðugt at viðgera møguleikarnar fyri at fáa í lag beinleiðis flutningssamband ímillum Suðuroynna og Skotlands og betri samband innanlands. ? Suðuroyingar

við síðuna av mær sjálvum aftur í dag eg hugsi púra onki og skilji ikki hví at eg púrt onki fái í lag Samstundis sum hetta kundi verið besti sangur á fløguni, er hetta eisini hin mest ivasami. Tyngdur [...] onnur fyri spott tey teska og tey tutla um alt tað tey hava sæð og síggja ikki at tey onki annað fáa í lag (…) Hví køvist allur hugurin… Retorikkurin hjá Una er kanska sterkastur í hesi sjangru. Her er sjalvt

skulu menna lesi- og skriviundirvísingina í skúlunum, ráðgeva leiðslu og lærarum, leggja lærarum lag á næmingalagaða undirvísing í flokkunum og vísa á, um næmingar hava lesi- og skrivitrupulleikar m.a

var at spæla, mundu lógvabrestirnir ikki fingið nakran enda. Tá framførslan var liðug var sera gott lag á fólki, og tað skilst, at hetta var ein framførsla, sum veruliga nýtir tað mesta av góðu umstøðunum

spældi saman við. Angelika fatar nýggjan tónleik beinanvegin og so skjótt, sum hon hevur hoyrt eitt lag dugur hon at spæla tað. Hetta er ein stórur fyrimunur, tá tú spælir fólkatónleik, har tað í stóran

búnast. Reglu fyri reglu vaksa tey seg til eina heild og taka skap sum ein yrking. – Tá ið eg fái upp í lag og tað hóskar til høvið, savni eg orðini saman og fái skriva tey inn á telduna. Tá ið printarin spýtur