sera góða kenslu, tá eg setti meg við lagnum “Hugsi Bert Um Teg”, tí eg haldi lagið er sera væl gjørt, har eg merki eina “leivd” frá fortíðini, sum eisini onkursvegna fær meg at minnast, hvussu Eivør eisini

la-boernunum * Hevur onkur brúk fyri barnagentu bjóði eg meg fram - https://www.in.fo/news-detail/hevur-onkur-bruk-fyri-barnagentu-bjodi-eg-meg-fram * Tíbetur velja vit sjálvi hvussu vit fara á ólavsøku

hjá felagnum. Ongin ivi man vera um, hvat eg haldi um landsroyndir í náttúru og tøkni. Tað haldi eg meg havi skrivað um so mangan. Hóast mín besta sannføring er, at náttúru og tøkni-landsroyndirnar eiga [...] royndirnar hava fingið ójavna umtalu. Sjálv havi eg ikki undirvíst í føroyskum, og fái tí illa úttalað meg, men eg hugsi, at um tekstir, spurningar og uppgávur annars hava verið sambæriligar, so eiga hesar

Keypmannahavn 2. páskadag. Køkurin á Teigum, serliga innvikið við borðinum og bonki á 3 síðum, hugtók meg altíð. Har ótu vit, har vóru hundraðtals søgur til álvara og gaman fortaldar, har las maður Signhild [...] alt meðan Signhild gekk um okkum sum ein verulig heimsmamma. Við Signhild fór eg til neytar og lærdi meg so dánt at mjólka, við Signhild, Erlend, Sannelinu, Jastrid og Andrew fór eg í hagan við og eftir neytunum

hon tey seinastu árini hevði nógv brek at dragast við, so kom deyðin sum ein rættiligur hvøkkur fyri meg og alla familjuna. Mamma var úr Brekkum á Toftum. Foreldur hennara vóru Dagmar og Pidde Højgaard, sum [...] gekk alt framá, og eg gleddist við henni. Tí komu deyðsboðini sama dagin sera dáttliga við. Tað uggar meg tó at vita, at hon í dag er sloppin undan allari pínu og hevur tað gott, har hon er. Við hesum fáu

granskarum og professarum, sum ikki grína at okkara sokallaðu fundamentalistisku støðu, men lat meg avmarka meg til Ole Vang. Ole Vang, PhD, er granskarin og molekylerbiologurin og lektari á RUC (Roskilde

saman við føroyingum, og eg havi fylgt væl við í tí, sum fyrifarist er í Føroyum. Eg havi eisini heft meg við tað etiska støðið, partar av føroyskum fjølmiðlum liggja á. Her hugsi eg um, hvussu familja hjá [...] støði enn so. Um ætlanin við hesum greinasavninum í Vinnuvitan var at raka felagið Samherja og ella meg persónliga, kann eg bara ynskja teimum, sum vildu tað, tillukku við, at tað eydnaðist. Útgávudagurin

ein rættiliga vónbrotnan venjara, tá vit eftir dystin skiftu orð við Sigfríð Clementsen. - Spyrt tú meg beint nú, so eri eg bittur um tapið. Vit stýra øllum fyrra hálvleiki, men vit gera tvey stór mistøk [...] síggja. - Og tekur tú samanum og hyggur at, hvørjum vit spæla ímóti, so er hetta eisini flott. Spyrt tú meg í morgin, so eri eg sikkurt nøgdur um dystin, men beint nú er vónbrotið stórt, segði venjarin, áðrenn

Einaferð í vár bað eg skiparin á Draganum, Hans Eli Hansen, hava meg í huga næstu ferð, teir gjørdu ein slíkan túr. Tíbetur hevði hann ikki gloymt meg, tí túrurin gjørdit eitt tað størsta upplivilsi, eg havi havt

Henda seinasta skuldsetingin sannførir meg endaliga. Skal bara siga frá, at eg eri sera glað6ur fyri at hava fingið hann undan vaðingini (út úr buskinum) og gleði meg til tann rætta opna beinleiðis dystin