Um hesi uppskot gerast veruleiki, missa vanlig bygdafólk og nærum øll, sum ikki lúka merkingina »bóndi«, hvønn gyllin, tey eiga í dag innan fyri hesa øldina ella upp á nógv styttri tíð. At tann fyrisi
kilometrar í beinari linju úr bygdini Skálavík, liggja húsini í Norðasti Hagi. Páll í Dalsgarði, bóndi, og Laura Joensen plaga at gera túrar í Norðasta Haga við ferðafólki, bæði útlendingum og føroyskum
av tí at mamma var ung, tá ið hon fekk meg, var abbi enn í bestu árum, tá ið eg var barn. Abbi var bóndi, og átti hann bæði neyt og seyð, og minnist eg meg ongantíð at hava fingið neiligt svar frá honum
silvurheiðursmerkið, ið Landshusholdningsselskabet skuldi ætla Nólsoyar Pálli fyri gott avrik sum bóndi, vera sera ivasamt, hóast upprunin til hesa søgu hevur røtur sínar úr bók, sum samtíðarmaður Páls
at sita undir, táið - Klæmint Weihe, Elias Davidsen, verkfrøðingur, úr Nesvík, og Hanus Joensen, bóndi á Heygnum, úr Hvalvík, fakfelagsformaður, bygdarráðsformaður og telvari - tingaðust um dagsins mál
saman nú og tryggjar kirkjuna og tey søguligu virðini, sum vit hava í Kirkjubø. Jóannes Patursson, bóndi í Kirkjubø, er samdur við Anniku Olsen í, at okkurt skal henda skjótast gjørligt, tí um myndugleikarnir
orsakað av hesi áminning nú halda seg hava vunnið á purismuni og eru komnir yvir skelkin um, at Jóannes bóndi hevur verið til, er gleðiligt, tí tað vísir, at til ber at flyta tilkomnar menn og teirra tíðarvilstu
ættarliði Tey bæði fingu Súsannu, sum sigst at vera røsk at ganga á fjall, men sum ikki vildi vera bóndi. Tí er tað nú Súsanna, dóttir Olavus, sum hevur tikið garðin. Tær báðar eru uppkallaðar eftir fastrini
Havn. Abbin Joen (1804-1874) var eisini timburmaður. Langabbin var Jacob Christiansen (1761-1829), bóndi á Eystara Húsagarði í Havn. Hann festi 23.3. 1799. Mamma Jørgin Frants var Anna Jørgensen f. 1846
skipið, Finnur var við, inni í Reykjavík. Christian Lamhauge úr Lamba, vanliga nevndur Christian bóndi, var eisini við hendan túrin. Ein dagin fóru Finnur og Christian í land, at vitja familjuna hjá Finni
