fyrrapartin dagin eftir inn á Havnina. Tað varð roknað sum eitt undur, at hann kom aftur. Hesin stormur kostaði eisini fleiri mannalív. Í Sandavági lá ein bátur fyri teymi. Ein maður var farin umborð at
foreldrum. Men hesir yvirbygningar gjørdust nóg so nógv fyri hesi gomlu hús. Hetta merkti, at tá stormur var av útsynningi, máttu øll fara av loftinum og liggja á bóli í miðhæddini. Vit beiggjar hildu
prædiku í Vágs kirkju. 24. november hevði hann boðað til fundar í Sumbiar skúla, men um dagin kom stormur við kavaroki, so at ikki var farandi til Sumbiar. Dagin eftir var gott veður. Hann fekk bát til Lopra
hann segði um hesa vanlukku var fylgjandi: “Vit vóru helst teir síðstu, sum sóu Nólsoynna. Ein stormur var á Suðurlandinum 27. apríl, hetta var ein rokstormur. So blíva nakrir dagar, har tað var gott [...] --- Í Varðanum var hendan yrking um hesar vanlukkur Lat bendast tað, ið bendast kann, ei bendir stormur rættan mann, hann borggrind ger úr sprekku - sær hæddir blána undir sól - og reiðir sær á tindi ból
hesa ársins tíðina er ógvuliga skiftandi. Tað kann vera sól og summar ta einu løtuna og tropiskur stormur løtu seinni, so tú noyðist at leita tær le. Morgunin eftir hesa ódnarnátt, fór tuktukkin hjá teimum
Nú er eitt lesarabræv í Dimmalætting undirskrivað “a sailor”. Hann heldur, at alt hetta er ein stormur í vatnglasi. Hann helt ikki, at her var talan um nakað serligt avrik. Her var bert talan um, at
yvir okkum, tað var púra sikkurt. At vit skuldu klára tað veðurlagið við tí bátinum!! Tað var bæði stormur, nógv regn og ringur sjógvur. Tað forstandi eg ikki...., jú eg forstandi tað væl. Tað var ikki okkara
Kjølbro í Klaksvík. Johan beiggi Gunnvør var tíbetur við, tí hetta var ein rættiligur illveðurstúrur, stormur av landsynningi. Tað tók heili tvey samdøgur bert til Hetlands. Tey búðu har frammi í lugarinum
har norðuri. Í jólanummarinum av Tingakrossi 1901 varð hansara fyrsta yrking prentað “Harður er stormur í firði og fyri strúkandi byrði bátarir ferðast har….” Tá var Hans Andrias fegin, og nú kendi hann
fáa frið, sigur Maria. - Tað var eins og kundi eg tekna allar kenslurnar úr mær. Eitt bál ella ein stormur var inni í mær, sum eg festi á tekningina. Síðan legði eg hana til viks. Tá eg seinni hugdi at
