Bokoyggjagrunninum, tosaðu sína millum um, at teir fóru at sigla til lands, tí tað var blivið stormur. Hjá okkum var sum sagt fínasta veður. Men norðuri á luftini stóð eitt spiralformað skýggj eftir [...] frá, at nú var stilli aftur. Tá ið hetta góða skýggj var beint uppi yvir okkum bleiv tað kolandi stormur. Tað var eitt belti so langt sum eyga rakk, men bara einar 2-300 metrar breitt sum vindurin var í
brúkiligt fiskarí. Har mistu vit eisini tveir bátar av teimum fimm, sum hoyrdu til skipið. Tað kom ein stormur av útsynningi. Bátarnir hingu aftur úr skipinum. Endin slitnaði, og bátarnir róku inn á land og brotnaðu [...] sigldu norðureftir. Tað var út í móti tveimum tímum at sigla, so tá ið vit komu í Grátufjørðin, var stormur. Vit vóru so á landi har og tosaðu við nakrar grønlendingar úr bygdini, helst at frætta um fisk.
vent suðuryvir aftur í kvøld. Týsdagur, 13. mai 1930 Í morgun, tá eg kom upp, var meira ónosligt. Stormur av landsynningi suður. Vit lógu við fokkuni miðskips. Breiðfokkan var tikin og størsti klyvari og [...] einsamallur. Hetta verður nokk ein trist høgtíð. Sunnudagur, 8. juni Lógu á Hósvík. Veðrið ringt, stormur og regn. Vit torgaðu okkum ongantíð í land, men høvdu tað fittligt kortini. Radioið gekk allan dagin
eisini vindur av landnyrðingi, so tað forsló. Hann kom niður á sjógvin sum ein hvirla, og tað bleiv stormur beinanvegin og kavarok. Summir av bátunum, sum vóru úti henda dagin, vóru inni á grunninum, meðan
inn, men hann kom so aftur í rættlag, tá ið avfjaraði. Soleiðis var reisan allan vegin. Tað var stormur hvønn dag, sum vit sigldu niður eftir. Ferðin var í minsta lagi ein dag longri, enn um veðrið hevði
Demokratur hevði eina frásøgn frá hesi hending og verður tikið burtur úr henni. Tað var ódnarveður. Stormur og øgiligur sjógvur. Ein ótti var á øllum – sum tað ofta er fyri ófrættum, og tá ið harðveðrið, stormurin
upp við tveimum fløggum á, tí vit vóru ikki heilt vísir í, hvar vit vóru staddir. Um náttina var stormur og regn, so vit vóru illa komnir á holdi av kulda í okkara rennvátu klæðum. Eisini vóru vit illa
fokkuni miðskips, og siglt var eftir sum veðrið var. Tað var ælaveður, og tað var ójavnt í vindi, stormur við hvørt og eitt sindur frægari við hvørt. Soleiðis baksa vit hesa nátt. So kemur mikudagurin, og
10-15 fjórðingar norð um Orknoyggjarnar, nú gekk vindurin meira upp í ein vestan, og tað var stormur. Nú fór skipið at leka, og tað so illa, at vit kundu ikki sleppa pumpuni. Sum man plagar at taka
Alt var fingið umborð, og vit skuldu sigla 26. september. Tá kom eitt himmalsins ódnaveður og stormur. Alt frysti til. Vit máttu bræða kava fyri at fáa nakað at drekka. Men umsíðir sluppu vit úr ísinum
