á eftirskúla í Skálavík aftaná summarferiuna. Minst 16 skuldu melda seg til, fyri at eftirskúlin skuldi blíva til nakað, men eftirspurningurin hevur verið sera stórur. 30 umsóknir 20/21 – Vit gleða okkum

Tí tær kunnu eisini fáa ein ágóða av hesum, sigur hann. – Mann kundi ímyndað sær, at 0,01 promilla skuldi verið sett av hjá øllum fyritøkum, sum arbeiða við fiski ella øðrum, soleiðis at pengarnir kundu

við samansett við landsstýrisfólkum kring landið og sterkari tingmanning úr miðstaðarøkinum. Tað skuldi givið eina góða og neyðugt javnvág í politikkinum. Alt hetta kann væl síggja ørðvísi út aftaná komandi

hevur fest røtur enn, men søgan sigur: at ein dagin stóð Jóhan Hendrik við kassan í FK í miðbýnum og skuldi gjalda fyri vøruna, hann hevði lagt sær í kurvina. Til stuttleika tók hann ein mjólkarpakka og spurdi

heitt á føroyingar áðrenn ólavsøkuna um at ansa sær og taka atlit til tilmælini, fyri at smittan ikki skuldi breiða seg. Tí hann (red. Pál Weihe) sá fyri sær, at smittan fór at vísa seg komandi vikurnar aftaná

lkið nakrantíð. Tað sigur Petur Heðin á Fløtti, sum ikki eingong hugsaði um Pál Joensen, tá hann skuldi taka svimjilandslið út til Oyggjaleikirnar fyri fýra árum síðan. – Eg kundi taka fleiri svimjarar

árini. Líka síðan handan dagin havi eg hugsað, hvat eg kundi havt gjørt øðrvísi, fyri at har ikki skuldi koma eldur í, sigur Brynleif Askildsen. ##med2## Í nýggjasta Vikuskiftis Sosialinum tosar Brynleif

frammanundan honum í ár – at tapa ein dyst. – Tað kennist keðiligt, staðfestir hann turrisliga. – Men tað skuldi henda einaferð, leggur hann aftrat. Spurdur um, hvat tað var, sum gjørdi, at teir fyri fyrstu ferð

Bjørn. – Eg deildi mín skerm, so øll sóu, og vit høvdu tað nakað so stuttligt við at kjakast um, hvør skuldi hava hvussu nógv stig. Tað var við til at geva eina øðrvísi og stuttliga uppliving, sigur hann og

tíðartrýsti. – Eg bleiv fortald, at eg skuldi vera kampklár og greið við mínum argumentum, tá eg fór til læknan. Eg royndi at læra meg uttan at, hvat eg orðarætt skuldi siga, og hvussu lógin vildi hava tað [...] eg beinanvegin send á Landssjúkrahúsið. Har var aftur ein danskur lækni, og hann segði, at eg ikki skuldi brúka orku uppá at forklára meira, tí at hann sá, at eg var bert 18 ár. Tað gekk, og Milia fekk