hjørtunum eins og Páll segði á sinni. Men tey kenna tað ikki sum eitt ok, har tey bera eina heila tjóð á sínum herðum – hóast tað kunnu vera ómetaliga trýstar og avgerandi løtur. (Spyr bara Elias, tá ið [...] kenna tað ikki bara sum at tey bera tjóðina á sínum herðum. Tey kenna tað hinvegin sum at ein heil tjóð – sum at øll tjóðin – ber TEY á sínum herðum, á síni aldu og lyftir TEY upp. Alt sum vit eiga Og hvat [...] á jøvnum føti, við øllum ymiskleikum. Bara soleiðis mennast vit sum einstøk menniskju eins og sum tjóð. Vit hava øll okkara flagg at vinda í húnar hátt í lívinum. Og tað eru øll tey fløggini í tykkara

okkara eis­ini hava lagt áherðslu á, tá vit hava vitja hesar. At allir flokkar á tingið, inklusiv Tjóð­veldis­flokk­ur­in, hava viljað somu loysn fyri sendistovu í Reykja­vík, sum vit hava í London og [...] væl­virkandi skipan avtalu við danska uttanríkisráðið um hvussu vit “spjaldra og flaggað” sum føroyska tjóð­in umboða á donsku sendi­stovunum kring heim­in. Hetta er púra greitt stað­fest mannagongd í av­talu

varð við hesum lyfti hansara er ilt at meta um nú, so mong ár aftaná, men eitt er ein sannroynd fyri tjóð okkara, okkum børnunum hjá teimum, ið hesi roysnisbrøgd útintu, at ?merkið? vann sær tað virðing,

vit enn eru í, og sum handilsmenn her enn tjena nógvar pengar uppá. ** Tað sømir seg ikki okkum sum tjóð við slíkum hykli. Sigið heldur sum er: Vit vunnu nógvar pengar í kjalarvørrinum á russisku hertøkuni

flaggdagshaldinum í Havn við at trýsta HER Hann staðfestir, at Merki er okkara vørumerki sum land og sum tjóð og at vit tí eiga at hugsa okkum væl um, hvussu, og í hvørjum høpi vit nýta Merkið. - Eg hugsi ikki

føroyingar, so vit skulu halda, at danski staturin ber bæði kenlsuligan og politiskan alsk til Føroyar sum tjóð. Men ymiskt rørist í og kring donsku stjórnina í hesum døgum, sum er ófrættakent. Retorikkurin ímóti

hátíðarløtur sum hesar. Men úti í heimi mugu okkara fremstu ítróttarfólk bera tjóðarmerkið hjá aðrari tjóð. Hetta sker ein í hjartað, og vit mugu halda áfram at stríðast fyri rættindinum hjá okkara Merki.

um hersetingarárini 1940-45, skrivar forlagið í innganginum til bókini. Tað sømdi seg ikki, at ein tjóð ikki kundi siga frá sorg ella gleði við sínum egna merki, hildu studentarnar í Keypmannahavn í 1919

”Prix d’Elite”, sum verður givin í sjey ymiskum bólkum(legg til merkis, at teir ikki tosa um lond ella tjóð­ir her, tað snýr ser um fiskavørurnar) . Fýra fin­al­ist­ar vóru úr Denmark, sum heimasíðan sigur

fólk standa á bíðilista til bátapláss í Tórshavnar kommunu. Tað ber ikki til, tí vit eru ein siglandi tjóð, og uppvaksandi ættarliðið má læra at fara á flot og royna seg í báti. Hesin tørvur má nøktast. Fyri