hjá honum og prátaðu um list. Kári Svensson greiðir frá, at tað viðhvørt var ein kampur hjá honum at ansa eftir, so hann ikki bleiv eitt kopi av Ingálvi. – Men onkustaðni kom íblásturin frá, sigur hann. Tá
bert, at vit duga og megna praktiskar húsarhalds uppgávur. Nei, tað merkir eisini, at vit læra at ansa eftir okkum sjálvum, øðrum menniskjum, umhvørvinum, og tí lokala og globala samfelagnum. Vit styrkjast [...] matmentan, matgerð og umhvørvi. Í dagsins samfelagi eru vit alsamt vorðin meir tilvitað um týdningin av at ansa eftir umhvørvinum. Hetta er tó nakað, sum altíð hevur verið umráðandi á Húsarhaldsskúlanum. – Tað
Í kvøld er kalt og orsøk er at ansa sær í ferðsluni. Løgreglan hevur í kvøld sent út ávaring, ið er soljóðandi: Sera hált er á fleiri vegastrekkjum í meginøkinum í kvøld. Koyr varliga og kom væl fram,
verða ikki serliga sjúk, so tað er í mesta mun teimum eldru, og tey, sum eru veik, sum vit skulu ansa eftir, sigur hann.
– setti kós ímóti Kaslundborg, hagar tað kom í nátt. Tveir av teimum eru enn umborð á skipinum at ansa tí. Teir verða tí framsettir í grundlógaravhoyring in absentia – altso uttan sjálvir at vera til staðar
teimum eldru er eitt nú einsemi størri hjá monnum enn kvinnum. Er tað nakað serstakt, sum menn skulu ansa eftir - ella gera - sum kvinnur ikki nýtast at hugsa um? - Heilsuavbjóðingarnar í dag eru fyrst og [...] menn eru meira útsettir í mun til óheilsuligan livihátt. Tað merkir, sigur Magni Mohr, at menn mugu ansa betur eftir sær sjálvum í mun til vanligu heilsuráðini. - Tað liggur helst eisini í okkum monnum,
ávísar uppgávur eru sinnað og nóg dugnalig at gera hetta á rættan hátt, og um vit ikki seta fleiri at ansa eftir, vera vit snýtt. Tað tænir bert nýliberalistisku hugsanini, at tann sum dugir best at skava
Veðurlagsbroytingarnar er eitt evni, sum vit skulu ansa okkum at skemta við. Tað hevur uttanríkisstjórin hjá ES, spanski Josep Borrell, sannað, eftir at hann á einum fundi í ES tinginum mikudagin kom við
øðrum menniskjum. Um tú ert góður við onnur fólk, so fært tú tað 10 ferðnar aftur, og so fara tey at ansa eftir tær, sigur Hanus og vísir á sonin hjá sær: – Tað einasta, eg stúri fyri, er, hvørt hann fer
Men um kvøldarnar havi eg lektiur, og tað er ikki soleiðis, at eg havi familju her, sum líka kann ansa Emiliu í nakrar tímar um kvøldið, meðan eg eri til arbeiðis. Tað gekk hart út yvir øll, at Walther