sum enntá í búnum aldri sigur seg merkja nógv til nýggju krøvini í seinmodernitetinum. Hann spyr javnan seg sjálvan, hví hann sum 54 ára gamal situr í Havn og granskar í staðin fyri at vera onkustaðni

Hetta er ikki ókent fyribrigdi. Langt ífrá tí. Sálin fer eftir síni natúrligu javnvág. Vit hittust javnan. Vitjaðu hvønnannan. Og tað er bara stutt síðani, at eg var inni á gólvinum hjá teimum báðum Mariu

standa á bási í sovorðnum veðri, greiðir Heðin frá og minnir á søguna um kenda havnamannin, har teir javnan smakkaðu sær á, tá riðið varð, og so sovnaði hesin, men rossið líkasum skumpaði hann á pláss aftur

tað er dundur í høll ? pínadoyð hatta er skeg: ?Skimast sum ein ørkymlað høna á pallinum. Og hyggur javnan niður sum ein bukaður seyðahundur: Vevjur sína røðu upp í ein ellubita (. . .) Og knappliga, tá ið

og sum hava roynst væl. Helst eisini í spurnarblaðskanningum. Uppskot til spurnarbløð verða annars javnan roynd upp á minni bólkar undir fyrireikingini av eini kanning til tess at tryggja, at spurningarnir

væl yngri og nógv eru heilt smá. ? Men tó undrist eg mangan, hví tey ikki eru komin fyrr. Eg hitti javnan pedagogar og onnur, sum ikki vita, hvat tey skulu gera hóast tey vita, at okkurt barn ikki hevur

øðrum góðum monnum. Áhugin fyri gomlu rannsóknarferðunum er ikki minni í dag. Úti í heimi sær tú javnan í sjónvarpi og í bløðunum, at hesi evni verða tikin uppaftur og tey, sum dáma at lesa, troyttast

Føroyingar eru væl fyri, tá tað snýr seg um siðsøguligar bøkur. Seinastu mongu árini eru javnan bøkur útkomnar, skrivaðar av føroyingum um Føroyar. Bygdasøgur, ættarsøgur, søgur um heilar vinnugreinar

Mykja kann brúkast til nógv, eisini til brennievni. Hetta er veikt tilfar og tí er tað, at smátturnar javnan mugu umvælast. Takið á smáttunum gongur upp í ein spíss. Tað er dekkað strái av korni. Ovast í spíssinum [...] teir so í Jesu navni. Teir komu so á barnaheim hjá missiónini, tá ið teir vóru tvey ár. Vit høvdu javnan samband. Eg vitjaði teir og teir vitjaðu meg. Frá tí, teir vóru 12 ár, vóru teir hjá mær uttan mun

sum aðra staðni. Skipið var væntað heim til eina ávísa tíð. Tá tað ikki kom, var at bíða og bíða. Javnan var farið niðan á Eggjar, at vita um tað sást nakað skip. Haðani sóust tey skipini, sum fóru inn [...] hann kendi so væl, at fáa lík út Mykines. Hann kom kortini fyri seg ta ferðina. Tað hendi eisini javnan, at menn duttu oman. Hetta kom alt sum rímiligt er at ávirka listina hjá Mikines. Hildið verður,