úteftir. Tá eg gekk í skúla, stóð tað í eini lesibók, at fyrr var ull Føroya gull, men nú er tað fiskurin. Ì einar tvær øldir var tað ull og ullarvørur, ið var týdningarmiklasta útflutningsvøra okkara. Longu
gekk í ulltroyggju. Men tað eru tvey sløg av fólkum; tey, sum halda at ull skriðar, og so tey, sum halda ull vera lekkra. Eg haldi ull verða fantastiska deiliga. Serliga tá ið man ferðast runt í norðara partinum
vaksið. Nærum allur parturin av seyðinum skal vera gagnnýttur, hetta fevnir um kjøt, avroð, skinn, ull. Til síðst eru málini, at um 10 ár starvast undir tryggum arbeiðsumstøðum í minsta lagi 200 fólk við
Føroyar, so skulu tær upp. Tí havi eg eitt nú raðfest at fingið nakrar skulpturar, sum eru gjørdir av ull og øðrum føroyskum tilfari, sigur Karina Lykke Grand. Eitt stað fyri øll Nýggi stjórin vil fegin hava
